міну́ць

1. (прайсці, праехаць) vorbéigehen* vi (s), vorbéifahren* vi (s) (што-н., каго-н. an D);

2. (пазбегнуць) verméiden* vt; áusweichen* vi (s) (D);

3. (скончыцца, прайсці) гл. мінуцца

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

міна́ць гл. мінуць, мінуцца

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

herúmkommen

* vi (s)

1) абхо́дзіць (um A – вакол чаго-н.)

weit und viel ~ — мно́га вандрава́ць, мно́га (па)ба́чыць

2) разно́сіцца (пра чуткі)

3)

um etw. (A) nicht ~ — не міну́ць, не пазбе́гнуць (чаго-н.)

um etw. (A) ~ — адчапі́цца, [адкруці́цца, адкара́скацца] ад чаго́-н.

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

адысці́

1. (пакінуць) sich zurückziehen*, wéggehen* vi (s);

2. (пра цягнік і г. д.) ábfahren* vi (s);

3. (адхіліцца) ábkommen* vi (s), ábweichen* vi (s) (ад чаго-н. von D);

4. (парваць сувязь) sich entfrémden (ад каго-н., чаго-н. D); sich ábwenden* (von D);

5. (адваліцца) ábgehen* vi (s), ábfallen* vi (s); sich áblösen;

6. (скончыцца, мінуць) vorübergehen* vi (s), zu Énde sein;

7. (ажыць, адтаць) wíeder zu sich kómmen*, wíeder áufleben; wíeder warm wérden;

8. (перайсці ва ўласнасць каму-н.) j-s Éigentum wérden

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)