міну́ць

1. (прайсці, праехаць) vorbéigehen* vi (s), vorbéifahren* vi (s) (што-н, каго-н an D);

2. (пазбегнуць) verméiden* vt; áusweichen* vi (s) (D);

3. (скончыцца, прайсці) гл мінуцца

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)