ланцужо́к м.

1. (kléine) Kétte, Kéttchen n -s, -;

2. (шэраг) Aufeinánderfolge f -, -n; Séri¦e f -, -n

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

chainlet

[ˈtʃeɪnlɪt]

n.

ланцужо́к -ка́ m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

watch chain

ланцужо́к да гадзі́ньніка

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

door chain

дзьвярны́ ланцужо́к (для заклада́ньня зь сярэ́дзіны)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

necklace

[ˈnekləs]

n.

кара́лі; залаты́ або́ срэ́бны ланцужо́к на шы́ю

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

anklet

[ˈæŋklət]

n.

1) каро́ткая шкарпэ́тка

2) ланцужо́к на назе́

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

verríegeln

vt

1) зачыня́ць (на клямку, засаўку, ланцужок)

2) тэх. фіксава́ць сто́парам

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Kétte

f -, -n

1) ланцу́г

éinen Hund an die ~ légen — пасадзі́ць саба́ку на ланцу́г; ланцужо́к; кара́лі

2) рад, шэ́раг

éine ~ von Bérgen — ланцу́г гор

3) кайданы́

j-n in ~n légen [schlágen*, schlíeßen*, schmíeden] — закава́ць каго́-н. у кайданы́

die ~n spréngen — разарва́ць ланцугі́ (тс. перан.)

4) ланцу́г (стралковы)

5) авіяцы́йнае звяно́

6) радыё фільтр

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

chain

[tʃeɪn]

1.

n.

1) ланцу́г -а́ m., ланцужо́к -ка́ m.

2) по́вязь f., ланцу́г -а́ m.

a mountain chain — го́рны ланцу́г

3)

пу́ты, кайданы́ pl. only.

4) Figur. по́вязь f.; ву́зы, пу́ты pl. only

chains of love — пу́ты каха́ньня

chains of duty — по́вязі абавя́зку

5) Figur. пасьлядо́ўнасьць f.

chain of events — пасьлядо́ўнасьць падзе́яў

2.

v.

1) зьвя́зваць ланцуго́м

2) ско́ўваць, прыко́ўваць

3) паняво́ліць, заку́ць у кайданы́

3.

adj.

ланцуго́вы

chain bridge — ланцуго́вы мост

•

- chain letters

- chain mail

- chain of command

- chain reaction

- chain saw

- chain smoke

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

pull

[pʊl]

1.

v.t.

1) цягну́ць; выця́гваць (ко́рак); вырыва́ць (зуб)

2) ту́заць

3) рваць

to pull to pieces — парва́ць на кава́лкі

4) расьця́гваць

He pulled a ligament in his leg — Ён расьцягну́ў сухажы́льле ў назе́

5) веслава́ць

Pull for the shore — Вяслуй да бе́рагу

2.

v.i.

адыхо́дзіць, выхо́дзіць

The train pulled out of the station — Цягні́к паво́лі вы́йшаў са ста́нцыі

3.

n.

1) ця́га f. (і ў пе́чы)

2) цяжко́е ўзьбіра́ньне (на гару́); намага́ньне, напру́жаньне n

3) шнуро́к, ланцужо́к -ка́ m., ру́чка f. (за што ця́гнуць)

•

- pull apart

- pull down

- pull in

- pull on

- pull oneself together

- pull out

- pull together

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)