карчава́ць

1. róden vt;

2. перан. (выкараняць, вынішчаць) áusrotten vt, áusmerzen vt

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

róden

vt карчава́ць; тралява́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

áusgraben

* vt

1) выко́пваць, карчава́ць

2) раско́пваць, рабі́ць раско́пкі

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

stump

[stʌmp]

1.

n.

1) пень пня m.

2) абру́бак -ка m. (нагі́), ку́кса f.

3) каржакава́ты чалаве́к

4) імправізава́ная трыбу́на f. (для паліты́чных прамо́ўцаў)

5) цяжкі́ крок, цяжка́я хада́

6) драўля́ная нага́

2.

v.

1) карчава́ць пні

2) чыкільга́ць

3) аб’яжджа́ць з агіта́цыяй

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)