хвост м.
1. Schwanz m -es, Schwänze; Schweif m -es, -e (пушысты); паляўн. Rúte f -, -n;
паўлі́н распусці́ў хвост der Pfau schlug [machte] ein Rad;
падця́ць хвост den Schwanz éinziehen*; перан. тс. klein béigeben; kléinlaut wérden;
матля́ць [круці́ць] хвасто́м mit dem Schwanz wédeln; schwänzeln vi; перан. sich éinschmeicheln, scharwénzeln vi;
2. (канцавая частка) Schwanz m; Schweif m; тэх. Zápfen m -s, -;
хвост каме́ты Kométenschweif m;
3. разм. (чарга) Schlánge f -, -n, Réihe f -, -n;
4. (нязданы іспыт, нявыкананая работа і г. д.) Rǘckstände pl;
◊
пле́сціся [цягну́цца] ў хвасце́ zurückbleiben* vi (s), náchbleiben* vi (s); hinterhér trótten vi (s);
вісе́ць на хвасце́ (у каго-н.) j-n éinholen, j-m auf den Férsen sein;
наступі́ць на хвост каму-н. j-m auf den Schwanz tréten*;
паказа́ць хвост разм. ábhauen* vi (s);
◊
галаву́ вы́цягнуў - хвост угру́з ≅ man flieht éinen Bach und fällt in den Rhein
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)