зубча́ты, зубча́сты

1. (з зубцамі або зазубрынамі), gezáhnt, gezähnt, gezáckt, záckig, áusgezahnt; mit Zínnen bewéhrt;

зубча́тая сцяна́ die zínnenbewehrte Máuer;

зубча́ты ліст бат gezácktes Blatt;

2. тэх Zahn-, Záhnrad-;

зубча́тае ко́ла Záhnrad n -(e)s, -räder;

зубча́тая перада́ча Záhnradgetríebe n -s

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

serrate

[səˈreɪt]

1.

adj.

зубча́ты, зубча́сты; вы́зублены

a serrate leaf — зубча́ты ліст (расьлі́ны)

2.

v.t.

1) нараза́ць зубцы́, назу́бліваць

2) вышчарбля́ць, вызу́бліваць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Záhngetriebe

n -s, - зубча́ты прыво́д

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

зазу́браны​I

1. (пра лязо) schártig;

2. (зубчаты) záckig, gezáckt, gezáhnt

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Rádkasten

m -s, - і -kästen тэх. зубча́ты механі́зм

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Rädergetriebe

n -s, - тэх. калёсная [зубча́тая] перада́ча, зубча́ты прыво́д

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

záhnig

a

1) зубча́ты; з зуба́мі

2) зуба́сты

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

toothed

[tu:Өt]

adj.

1) з зуба́мі, які́ ма́е зу́бы, зуба́сты

2) зубча́ты, зубча́сты, з зуб’ём (пра ко́ла)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)