Verbum

змаўка́ць гл. змoўкнyць

ці́хнуць sich berúhigen (супакойвацца); verstúmmen vi (s) (змаўкаць) (разм.)

спатыка́цца, спатыкну́цца

1. (аб што-н.) stólpern vi (s) (über A); stráucheln vi (h, s) (тс. перан.);

2. разм. (гаварыць няўпэўнена, раптам змаўкаць) stécken bléiben*, stócken vi;

3. (пацярпець няўдачу) entgléisen vi (s), stráucheln vi (s), zu Fall kómmen*

суці́швацца, суці́шыцца

1. (супакойвацца) sich berúhigen, rúhig [still] wérden;

2. (змаўкаць) verstúmmen vi;

3. (пераставаць) áufhören vi (пра шум і г. д.);

4. (слабець, зменшвацца) náchlassen* vi, ábnehmen* vi, zurückgehen* vi (s);

5. (прыходзіць у стан спакою) sich légen (пра вецер, боль і г. д.);

6. (запавольвацца) sich verlángsamen, sich verzögern, lángsam wérden