Verbum

зачарава́ць, зачаро́ўваць

1. verzáubern vt, verhéxen vt;

2. перан. (прывабіць) bezáubern vt, verzáubern vt, entzücken vt; in séinen Bann zíehen* [zwíngen*], in Bann schlágen*

палані́ць

1. (узяць у палон) gefángen néhmen* vt;

2. перан. (зачараваць) fésseln vt, bezáubern vt; gefángen néhmen* vt

варажы́ць

1. (адгадваць) wáhrsagen неаддз. vt;

2. (меркаваць) vermúten vt;

3. (вабіць) bezáubern vt; in séinen Bánn zwíngen* [schlágen*]; berücken vt (зачараваць, запаланіць)

асляпі́ць

1. (пазбавіць зроку) blénden vt, des Áugenlichts beráuben;

2. перан. (зрабіць уражанне) blénden vt, verblüffen vt, in Erstáunen versétzen; betören vt (зачараваць);

3. (пазбавіць здольнасці разумець што-н.) in die Írre führen; verblénden vt

зава́біць, зава́бліваць

1. (заманіваць) verlócken vt, hinéinlocken vt, (án)lócken vt;

гэ́тым ніко́га не зава́біш damít lockt man kéinen Hund hínter dem Ófen vor;

◊

яго́ абара́нкам не зава́біш er lässt sich durch michts verlócken;

2. (зачараваць) fésseln vt, bezáubern vt, gefángen néhmen* vt, bezáubern vt

загавары́ць

1. (пачаць гаворку) ánfangen* zu spréchen;

ра́дыё загавары́ла der Rúndfunk nahm den Séndebetrieb auf;

2. (стаміць) (durch Réden) ermüden vt, j-m ein Lóch in den Bauch réden, tótreden аддз. vt;

3. (звярнуцца да каго-н.) ánreden vt, ánsprechen* vt;

загавары́ць з кім-н. па-няме́цку j-n auf Deutsch ánsprechen*;

4. (зачараваць) verzáubern vt, beschwören* vt;

◊

загавары́ каму-н зу́бы j-n beschwátzen