заканчэ́нне н.

1. (завяршэнне) Beénd(ig)ung f -, Ábschluss m -es, -schlüsse, Volléndung f -;

на заканчэ́нне zum Schluss;

2. (заключная частка) Énde n -s, -n

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Erlédigung

f -, -en заканчэ́нне, выкана́нне

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Volléndung

f -, -en

1) заканчэ́нне, завяршэ́нне

2) даскана́ласць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Beéndung, Beéndigung

f -, -en заканчэ́нне, сканчэ́нне; завяршэ́нне, спыне́нне

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

даме́шка ж.

1. (дадаванне) Béimischung f -, -en, Zúsatz m -es, -sätze;

2. (заканчэнне) ábschließendes Úmrühren

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

ábschließend

1.

a заклю́чны, канчатко́вы

2.

adv на заканчэ́нне

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

létztlich

adv

1) на заканчэ́нне, напрыканцы́

2) зрэ́шты, у рэ́шце рэшт

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Schlíeßung

f -, -en

1) закрыццё

2) кане́ц, заканчэ́нне

3) заключэ́нне (дагавора)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Éndspiel

n -(e)s, -e

1) заклю́чная гульня́, фіна́л

2) шахм. лндшпіль, заканчэ́нне па́ртыі

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

урэ́шце прысл.

1. éndlich, schlíeßlich; zu gúter Letzt; létzten Éndes (у рэшце рэшт);

2. (на заканчэнне) zum Ábschluss, zum Schluss;

3. у знач. пабочн. сл. schlíeßlich

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)