заканчэ́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. заканчэ́нне
Р. заканчэ́ння
Д. заканчэ́нню
В. заканчэ́нне
Т. заканчэ́ннем
М. заканчэ́нні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

заканчэ́нне, -я, н.

Завяршэнне, канец чаго-н.

З. школы.

З. тэрміну дагавору.

З. рамана.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

заканчэ́нне ср.

1. оконча́ние; (завершение) заключе́ние;

з. шко́лы — оконча́ние шко́лы;

з. бу́дзе — оконча́ние сле́дует;

на з. — в заключе́ние;

2. офиц. истече́ние;

пасля́ ~ння тэ́рміну — по истече́нии сро́ка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

заканчэ́нне, ‑я, н.

1. Давядзенне да канца, завяршэнне чаго‑н. Пасля заканчэння дзесяцігодкі Ніна паступіла ў медінстытут. Шахавец. Гэта нічога, што заканчэнне дома адклалася. Чорны. // Надыход канца, сканчэнне (пра час, тэрмін). Заканчэнне тэрміну дагавору.

2. Заключная частка, канец чаго‑н. Заканчэнне рамана ў наступным нумары часопіса.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

заканчэ́нне н.

1. (завяршэнне) Beénd(ig)ung f -, Ábschluss m -es, -schlüsse, Volléndung f -;

на заканчэ́нне zum Schluss;

2. (заключная частка) Énde n -s, -n

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

дасе́ўкі, -се́вак і -се́ўкаў.

Заканчэнне сяўбы.

Спраўляць д.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дапра́дкі, -дак і -дкаў.

Заканчэнне прадзіва.

Сёння ў іх д.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

датэрміно́вы, -ая, -ае.

Які выконваецца ці заканчваецца раней вызначанага тэрміну.

Датэрміновае заканчэнне будоўлі.

Датэрмінова (прысл.) здаць экзамены.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ро́зыгрыш, -у, мн. -ы, -аў, м.

1. гл. разыграць.

2. У некаторых гульнях: заканчэнне ўнічыю.

|| прым. ро́зыгрышны, -ая. -ае (да 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ладдзя́², -і́, мн. -і́, -е́й, ж.

Шахматная фігура ў форме вежы, якая ходзіць удоўж і поперак дошкі па прамой; тура́.

|| прым. ладзе́йны, -ая, -ае.

Ладзейнае заканчэнне партыі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)