дэкадэ́нт м. Dekadénzler m -s, -;

паэ́т-дэкадэ́нт dekadénter Díchter

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

decadent

[ˈdekədənt]

1.

adj.

дэкадэ́нцкі, упа́дніцкі, заняпа́лы, падупа́лы

2.

n.

дэкадэ́нт -а m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)