дзічы́на ж.

1. (дзікія жывёлы, птушкі) Wild n -(e)s;

пярна́тая птушы́ная дзічы́на Fderwild n; Wldgeflügel n -s;

дро́бная дзічы́на Klinwild n;

2. (мяса) Wild n -(e)s

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

in the air

а) пашы́раны

Wild rumors were in the air — Шы́рыліся дзі́кія чу́ткі

б) няпэ́ўны

Our plans are still up in the air — На́шыя пля́ны яшчэ́ ў паве́тры

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

дзі́кі

1. (першабытная стадыя развіцця) primitv [-´ti:f] (пра людзей);

2. (не прыручаны, не культываваны) wild, wild lbend [wchsend]; ngezähmt (звер); nicht gezüchtet (расліна); nberührt (прырода);

3. (неабжыты, занядбаны) verwldert;

дзі́кая мясцо́васць Wldnis f -, -se, wldes Land;

4. перан. (неўтаймаваны, шалёны) wild, roh, ngezügelt;

дзі́кія но́равы rhe [wlde] Stten pl;

5. перан. (сарамлівы) schüchtern, scheu, mnschenscheu;

быць у дзі́кім захапле́нні hllauf begistert sein (ад каго-н., чаго-н. von D);

дзі́кая ду́мка ein nsinniger [whnsinniger] Gednke;

дзі́кі боль rsender Schmerz

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

bird

[bɜ:rd]

1.

n.

1) пту́шка f., птах -а m.

game birds — дзі́кія пту́шкі (на палява́ньне)

2) Sl. чалаве́к -а m.

He’s an odd bird — Ён — дзіўны́ чалаве́к

old bird — стары́ прайдзісьве́т, страля́ная пту́шка

2.

v.i.

1) лаві́ць або́ страля́ць пту́шак

2) назіра́ць пту́шак

- A little bird told me

- bird in the hand

- eat like a bird

- for the birds

- get the bird

- give the bird to someone

- kill two birds with one stone

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

flight

I [flaɪt]

1.

n.

1) лёт, палёт -у m.

2) адле́гласьць палёту

3) чарада́ пту́шак; град (стрэ́лаў, ку́ляў)

4) рэйс самалёта

5) ху́ткі рух а́су, хма́раў)

6) чарада́ схо́даў; пралёт, марш -а m.

7) луна́ньне n., узьлёт -у m.

a flight of fancy — узьлёт фанта́зіі

8) чарада́ шлю́заў (на кана́ле)

2.

v.i.

1) лётаць чарадо́ю

The wild geese are flighting — Дзі́кія гу́сі лётаюць чаро́дамі

2) Obsol. пералята́ць (на зіму́)

3.

v.t.

страля́ць у пту́шку ў лёце

II [flaɪt]

n.

1) уцёкі pl. only.

2) хава́ньне ад правасу́дзьдзя, та́йныя ўцёкі

to put to flight — зму́сіць уцяка́ць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)