Verbum

дачака́цца, дачака́ць

1. (з’яўленне чаканага) erwárten vt;

ён дачака́ўся ўрэ́шце пісьма́ er erhíelt éndlich den lángerwarteten Brief;

мы дачака́ліся яго́ прыхо́ду wir wárteten, bis er kam;

2. разм. (дайсці да таго, што…) es sowéit bríngen*;

ён дачака́ўся таго́, што яго́ зво́льнілі er bráchte es sowéit, dass man ihn entlíeß;

◊

чака́ем не дачака́емся wir können es kaum erwárten

чака́ць wárten vi (каго-н., чаго-н. auf A); erwárten vt; hárren vi (G, auf A) (настойліва, цярпліва);

не чака́ць нічо́га до́брага nicht Gútes erwárten;

час не чака́е die Zeit drängt, die Sáche hat Éile;

зада́ча чака́е свайго́ рашэ́ння die Áufgabe harrt der Lösung;

чака́ць не дачака́цца … kaum erwárten können