Verbum

Éinräumung

f

1) усту́пка

2) дапушчэ́нне

Ánnahme

f -, -n

1) прыём, прыня́цце

2) прыёмны пункт

3) меркава́нне, гі- по́тэза, дапушчэ́нне

in [únter] der ~ — дапуска́ючы, мярку́ючы

die ~ liegt náhe — мо́жна дапусці́ць

dürfen

* vi

1) магчы́, мець пра́ва

man darf — мо́жна, дазво́лена

man darf nicht — не́льга, не дазво́лена

2) перадае дапушчэнне: er dürfte sich geírrt háben ён му́сіць [ма́быць, напэўна] памылі́ўся

Vermútung

f -, -en меркава́нне, здага́дка; падазрэ́нне

éine ~ háben — меркава́ць

sich in ~en ergéhen* — губля́цца ў здага́дках, стро́іць дапушчэ́нні

wir sind nur auf ~en ángewiesen — мы мо́жам то́лькі здага́двацца

éine ~ fállen lássen* — (выпадко́ва) вы́казаць дапушчэ́нне

éiner ~ náchgehen* — правяра́ць пра́вільнасць яко́га-н. дапушчэ́ння [падазрэ́ння]

müssen

* мадальны дзеяслоў, абазначае:

1) аб’ектыўную або ўнутраную неабходнасць:

ich muss das máchen — я паві́нен гэ́та зрабі́ць

man muss — трэ́ба, неабхо́дна

2) лагічную выснову, дапушчэнне:

er muss krank sein — напэўна, ён хво́ры

3) міжвольнае дзеянне:

da músste er láchen — тут ён міжво́льна засмяяўся

4) пажаданне (ва ўмоўным ладзе):

das müsste ímmer so sein! — няха́й заўсёды бу́дзе так!