дабі́ць гл дабіваць;

◊ дабі́ць да абуха́ (beináhe) kapúttmachen аддз vt

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

finish off

а) зако́нчыць

б) змардава́ць; зьні́шчыць; дабі́ць; дако́нчыць; дакана́ць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Gáraus

m

j-m den ~ máchen — дабі́ць [прыко́нчыць, дакана́ць] каго́-н.

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

úmbringen

* vt забіва́ць

sich ~ — налажы́ць на сябе́ ру́кі; разм. дабі́ць сябе́

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Gnádenstoß

m -es, -stöße апо́шні ўдар (паляўнічага, ка́та)

j-m den ~ gében* — дабі́ць, прыко́нчыць каго́-н. (пазбавіўшы ад пакут)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Tódesstoß

m -es, -stöße смяро́тны ўдар

j-m den ~ versétzen [gében*] — нане́сці каму́-н. смяро́тны ўдар; разм. дабі́ць каго́-н.

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)