высо́ўвацца гл. высyнyцца

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

set forward

а) высо́ўвацца

б) выпраўля́цца (у даро́гу)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

hináuslehnen

(sich) высо́ўвацца, выгля́ды́ваць (з акна)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

heránrücken

1.

vt прысо́ўваць, падсо́ўваць

2.

vi набліжа́цца; вайск. высо́ўвацца, падступа́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

protrude

[prəˈtru:d]

1.

v.t.

1) высо́ўваць

2) вытырка́ць

2.

v.i.

вытырка́цца, высо́ўвацца; утвара́ць вы́ступ, выдава́цца

Her teeth protrude too far — У яе́ зу́бы зашма́т выдаю́цца

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

áusladen

*

1.

vt

1) выгружа́ць; разгружа́ць

2) разраджа́ць (зброю) vi (s)

3) буд. высо́ўвацца наве́рх

4) разм. адмяні́ць запрашэ́нне

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

überstehen

I überstéhen

* vi (s) вытры́мліваць, пера- aдо́льваць (цяжкасці); перажыва́ць, перано́сіць

die Gefáhr ~ — устая́ць пе́рад небяспе́кай

II überstehen

* vi высо́ўвацца, выступа́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

léhnen

1.

vt (an, gegen A) прыхіля́ць, прыстаўля́ць (да чаго-н.)

2.

(sich)

1) (an, gegen A) прыпіра́цца, прыхіля́цца (да чаго-н.), абапіра́цца, аблако́чвацца (на што-н.)

2) (über A) пераве́швацца (цераз што-н.)

sich aus dem Fénster ~ — высо́ўвацца з акна́

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

vórtun

*

1.

vt

1) пака́зваць, дэманстрава́ць (які-н. прыём)

2) надзява́ць, падвя́зваць (фартух, сурвэтку)

3) пакла́сці (што-н. перад кім-н.)

éinen Ríegel ~ — зачыні́ць на за́саўку

4) дзе́йнічаць неабду́мана [неразва́жліва]

◊ vórgetan und náchbedacht hat mánchen in groß' Leid gebrácht — ≅ перш чым адрэ́заць – сем разо́ў паме́рай

2.

(sich) высо́ўвацца, выстаўля́ць сябе́

(на пярэдні план)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

butt

I [bʌt]

n.

1) таўсьце́йшы кане́ц (прыла́ды), прыкла́д -а m. (збро́і), каме́ль -ля́ m. (дрэ́ва)

2) кане́ц -ца́ m., аста́так -ку m.; недаку́рак -ка m.

3) Sl. цыгарэ́та f.

4) Sl. аза́дак -ка m. (у чалаве́ка); зад -а m. (у жывёлы)

II [bʌt]

1.

n.

1) прадме́т кпі́наў, пасьме́шышча n.

2) мішэнь, мэ́та f. (для страля́ньня)

3) стык, прыты́к -у m. (до́шак ці бэ́лек)

4) заве́са f. (у дзьвяра́х, во́кнах)

2.

v.

сутыка́ць, прытыка́ць

•

- the butts

III [bʌt]

1.

v.t.

1) басьці́, піха́ць, біць ло́бам, як каза́

2) абрэ́зваць няро́ўныя канцы́

2.

v.i.

1) баро́цца, басьці́ся, бі́цца ло́бам або́ рага́мі

a goat butts — каза́ бадзе́цца

2) выступа́ць, высо́ўвацца, вытырка́цца

3.

n.

уда́р рага́мі

•

- butt in

IV [bʌt]

n.

1) бо́чка (для віна́ ці пі́ва)

2) бо́чка (адзі́нка ме́ры)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)