выса́джваць, вы́садзіць

1. (з вагона, аўтамашыны і г. д.) ábsetzen vt; an Land bríngen* (з судна);

выса́джваць дэса́нт вайск. Lándungstruppen lánden;

2. (расліны) áuspflanzen vt, verpflánzen vt;

3. разм. (выбіць) éinschlagen* vt (акно); éinstoßen* vt (дзверы)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

áuspflanzen

vt выса́джваць, расса́джваць (расліны)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

heráussetzen

vt

1) выця́гваць (раму)

2) с.-г. выса́джваць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

verpflánzen

vt

1) пераса́джваць, выса́джваць (расліны)

2) перано́сіць (ідэі)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

let off

а) адпусьці́ць (са слу́жбы); адпусьці́ць (бяз ка́ры)

б) вы́пусьціць

to let off passengers — выпушча́ць, выса́джваць пасажы́раў

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

áusschiffen

1.

vt выса́джваць [выгружа́ць] з карабля́

2.

vi выхо́дзіць у мо́ра (на караблі)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

áusbooten

vt

1) марск. выса́джваць пасажы́раў з парахо́да ў ло́дку

2) разм. выжыва́ць, звальня́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

debark

I [dɪˈbɑ:rk]

1.

v.i.

выса́джвацца; сыхо́дзіць на зямлю́ (з вадапла́ва, ваго́на, самалёта); выгружа́цца

2.

v.t.

выса́джваць (пасажы́раў); выгружа́ць

II [,di:ˈbɑ:rk]

v.

зьдзіра́ць кару́ з дрэ́ва

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

land

[lænd]

1.

n.

1) сухазе́м’е n., су́ша f.

2) гле́ба, зямля́ f.

good land for a garden — до́брая зямля́ дла гаро́ду

3) зяме́льная ўла́снасьць, маёнтак -ка m.

4) край -ю m., краі́на f.; раён -у m.

the land of Belarus — белару́скі край

mountainous land — го́рны раён

2.

v.t.

1) выса́джваць (на бе́раг)

2) прызямля́ць

3.

v.i.

1) прыстава́ць, прыча́льваць

2) выса́джвацца

3) апына́цца, прыбыва́ць

He landed in jail — Ён апыну́ўся ў астро́зе

•

- lands

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

lánden

1.

vi (s)

1) прыстава́ць да бе́рага, выса́джвацца; прызямля́цца

2) прыбыва́ць на ме́сца, дабі́цца [дасягну́ць] свайго́

der Rádfahrer lándete auf dem drítten Platz — веласіпеды́ст прыйшо́ў трэ́цім

2.

vt

1) выса́джваць (на бераг, з самалёта)

2) спарт.

éinen Schlag ~ — нане́сці ўда́р

éinen Sieg ~ — перамагчы́, заня́ць пе́ршае ме́сца (бокс)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)