Verbum

land

[lænd]

1.

n.

1) сухазе́м’е n., су́ша f.

2) гле́ба, зямля́ f.

good land for a garden — до́брая зямля́ дла гаро́ду

3) зяме́льная ўла́снасьць, маёнтак -ка m.

4) край -ю m., краі́на f.; раён -у m.

the land of Belarus — белару́скі край

mountainous land — го́рны раён

2.

v.t.

1) выса́джваць (на бе́раг)

2) прызямля́ць

3.

v.i.

1) прыстава́ць, прыча́льваць

2) выса́джвацца

3) апына́цца, прыбыва́ць

He landed in jail — Ён апыну́ўся ў астро́зе

•

- lands