выбача́ць

1. entschúldigen vt, verzéihen* vt;

выбача́йце! entschúldigen Sie!, Verzéihung!;

2. (апраўдаць) entschúldigen vt; réchtfertigen неаддз. vt

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

pardon

[ˈpɑ:rdən]

1.

n.

1) дарава́ньне n.

2) выбачэ́ньне n.

3) памі́лаваньне n. (вызвале́ньне асу́джанага ад пакара́ньня)

2.

v.

1) дарава́ць

2) выбача́ць

pardon (me) — выбача́йце

3) памі́лаваць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

excuse

[ɪkˈskju:z]

1.

v.

1) выбача́ць, прабача́ць, дарава́ць

Excuse me! — Выбача́йце!

2) апра́ўдваць (-ца)

3) вызваля́ць (ад экза́мэну), быць вы́зваленым

2.

n.

1) адгаво́рка f., вы́крут -у m.

2) выбачэ́ньне n.

3) апраўда́ньне -я n.

•

- excuse oneself

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

entschúldigen

1.

vt дарава́ць, выбача́ць

2.

(sich)

(bei j-m, wegen G) прасі́ць праба́чыць, прасі́ць прабачэ́ння (у каго-н. за што-н.)

◊ wer sich entschúldigt, klagt sich an — ≅ на зло́дзеі ша́пка гары́ць; хто парася́ ўкра́ў, у таго́ ў вуша́х пішчы́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)