шпіль м.

1. архіт. Spítze f -, -n, Nádel f -, -n;

шпіль на ве́жы Túrmspitze f;

2. марск. (лябёдка) Spill n -(e)s, -e

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

pinnacle

[ˈpɪnəkəl]

1.

n.

1) высо́кая вярша́ліна гары́

2) вяршы́ня f. (сла́вы), зэні́т -у m.

3) сьпіча́стая ве́жачка

2.

v.

узво́дзіць, будава́ць ве́жы

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

spire

I [spaɪr]

1.

n.

1) сьпіча́к -а́ m.; шпіль -я m. (ве́жы, хво́і)

2) пік -а m.

2.

v.i.

вы́сіцца, уздыма́цца ўго́ру

II [spaɪr]

n.

скру́так -ка m., сьпіра́ль f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)