бурката́ць гл. буркаваць

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

méckern

vi

1) бляя́ць

2) разм. бурча́ць, бурката́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

múrren

vi бурча́ць, бурката́ць, выка́зваць незадавальне́нне

óhne zu ~ — пако́рліва, цярплі́ва, мо́ўчкі

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

gurgle

[ˈgɜ:rgəl]

1.

v.i.

1) бу́лькаць; цурча́ць, журча́ць (пра ваду́)

2) бурката́ць

The baby gurgled happily — Немаўля́тка ве́села бурката́ла

3) паласка́ць рот

2.

n.

бу́льканьне, цурчэ́ньне вады́

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

brúmmen

vi

1) бурката́ць; гусці́

mir brummt der Kopf — у мяне́ галава́ трашчы́ць

2) мармыта́ць

3) разм. сядзе́ць пад а́рыштам

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)