Verbum

buzz

[bʌz]

1.

n.

1) бзы́каньне n., бзык -у m., гудзе́ньне n. (камаро́ў)

2) гул, го́ман -у m. (людзкі́х галасо́ў)

3) чу́тка f.; шэпт -у m., по́галаскі pl.

4) informal тэлефо́нны звано́к

Give me a buzz — Патэлефану́й мне

2.

v.i.

1) бзы́каць, бзычэ́ць (пра му́ху); гудзе́ць (пра камаро́ў); шуме́ць, гамані́ць (пра людзе́й)

2) завіха́цца; круці́цца, мітусі́цца

3) плятка́рыць

3.

v.t.

1) перака́зваць плёткі, пушча́ць пагало́скі

2) informal звані́ць па тэлефо́не; выкліка́ць званко́м

He buzzed his secretary — Ён вы́клікаў сваю́ сакрата́рку

•

- buzz about