акружэ́нне н.

1. вайск. (дзеянне) Umríngen n -s; Umzíngelung f -; Éinkreisung f -, Éinkesselung f -;

тра́піць у акружэ́нне in éinen Késsel geráten*;

вы́рвацца з акружэ́ння aus dem Késsel áusbrechen*;

2. (абставіны, асяроддзе, атачэнне) Umgébung f -, Úmwelt f -; Milieu [mi´ljø:] n -s, -s;

у акружэ́нні (каго-н.) umgében [umríngt] von (D), in Begléitung von (D)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Éinkesselung

f -, -en вайск. акружэ́нне

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Atmosphäre

f -, -n

1) атмасфе́ра

2) акружэ́нне, навако́лле

3) настро́й

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Umgébung

f -, -en

1) навако́лле

2) блі́зкія, ха́тнія

3) перан. акружэ́нне, асяро́ддзе

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

кацёл м.

1. Késsel m -s, - (для прыгатавання ежы і г. д.);

агу́льны кацёл geméinschaftliche Küche [Ernährung];

2. вайск. (поўнае акружэнне) Késsel m

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

um=

1.

аддз. дзеясл. прыстаўка, указвае на паварот, абарот, перамяшчэнне, відазмяненне: úmdrehen паваро́чваць; úmziehen* пераязджа́ць

2) неаддз. прыстаўка, указвае на акружэнне, абыход, рух вакол: umflíegen* аблята́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Umstellung

I Úmstellung

f -, -en

1) перастано́ўка

2) перабудо́ва, пераключэ́нне, пераво́д (auf А – на што-н.)

2) матэм. падстано́ўка

II Umstéllung

f -, -en ачапле́нне, акружэ́нне, абла́ва

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Késsel

m -s, -

1) кацёл, чыгуно́к, ро́ндаль

2) геагр. катлаві́на

3) вайск. кацёл

aus dem ~ heráusbrechen* — выхо́дзіць з акружэ́ння

den Feind in den ~ tréiben* — ве́сці бой на акружэ́нне праці́ўніка

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

durchschlagen

I dúrchschlagen

*

1.

vt

1) прабіва́ць

2) працэ́джваць

2.

vi прахо́дзіць (наскрозь); прапуска́ць (пра паперу)

3.

(sich)

1) прабі́цца (цераз акружэнне)

2) перабіва́цца, зво́дзіць канцы́ з канца́мі

sich recht und schlecht ~ — не́як зве́сці канцы́ з канца́мі

II durchschlágen

* vt прабіва́ць (дзірку)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)