адмежава́цца

1. (аддзяліць мяжой) sich ábtrennen;

2. (адасобіцца) sich ábgrenzen (ад каго-н., чаго-н. von D, gégen A); sich ábsondern (von D); sich distanzíeren (von D)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

адмяжо́ўвацца гл. адмежавацца

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

dissociate

[dɪˈsoʊʃieɪt]

v.t.

адмяжо́ўваць, разлуча́ць, аддзяля́ць

dissociate oneself (from) — адмежава́цца (ад)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

ábgrenzen

vt

1.

размяжо́ўваць 2. ~ sich

(gegen A) адмежава́цца (ад чаго-н.)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

lösen

1.

vt

1) развя́зваць

den Knóten ~ — развяза́ць ву́зел

2) скасава́ць (дагавор)

3) раша́ць (задачу); выраша́ць (спрэчкі)

die Zwéifel ~ — разагна́ць сумне́нні

4) хім. раствара́ць

5) браць (білет на цягнік і да т.п.)

2.

(sich)

1.

вайск. адрыва́цца, адыхо́дзіць, адступа́ць

2) (von D) расстава́цца (з кім-н.)

3) адмежава́цца, адарва́цца

4)

er löste sich aus der Erstárrung — здранцве́нне [аняме́нне] у яго́ прайшло́

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)