Verbum

адзна́чыць

1. (абазначыць) kénnzeichnen неаддз. vt, bezéichnen vt;

2. (запісаць) vermérken vt, éintragen* vt;

3. (ушанаваць) féiern vt, begéhen* vt

запярэ́чыць widerspréchen* vi (супярэчыць); éinwenden* vt (заўважыць, адзначыць)

кры́жык м. Kréuzchen, n -s, -;

адзна́чыць кры́жыкам (у спісе і г. д.) ánkreuzen vt

паме́ціць разм. bezéichnen vt, bemérken vt (адзначыць); ábstreichen* vt (птушачкай і г. д.); notíeren vt (запісаць)

уце́шлівы, уце́шны разм. froh, fréudig; erfréulich, erquícklich; tröstlich, tröstend (суцяшальны);

уце́шлівая з’я́ва éine erfréuliche Erschéinung;

адзна́чыць як уце́шлівую з’я́ву etw. als erfréulich bezéichnen

пазна́чыць bezéichnen vt, vermérken vt (адзначыць); ánstreichen* vt (птушкай і пад.); notíeren vt (запісаць);

пазна́чыць чысло́м datíeren vt;

пазна́чыць за́днім чысло́м zurückdatieren vt, náchdatieren vt

замачы́ць

1. nass máchen;

замачы́ць но́гі násse Füße bekómmen*;

2. (намачыць) éinweichen vt (бялізну); wässern vt (селядзец і г. д.);

3. перан. разм. (адзначыць выпіўкай) begíeßen* vt, féiern vt