Verbum

wégführen

vt адво́дзіць; адво́зіць

hínbringen

* vt

1) прыно́сіць, адно́сіць, адво́зіць, адво́дзіць

2) пераво́дзіць (час)

wégfahren

*

1.

vi (s) е́хаць, ад’язджа́ць

2.vt ве́зці (прэч), адво́зіць

hínfahren

*

1.

vt адво́зіць

2.

vi (s)

1) з’е́здзіць, пае́хаць (куды-н.)

ábführen

vt

1) адво́дзіць, адво́зіць

2) арышто́ўваць

3) мед. слабі́ць; разм. пране́сці

4) адве́сці (абвінавачанне ў чым-н.)

fórtfahren

*

1.

vi

1) (s) выязджа́ць; выпраўля́цца

2) (h) праця́гваць (mit D або zu + inf)

sie fuhr fort zu wéinen — яна́ праця́гвала пла́каць

2.

vt адво́зіць

bríngen

* vt

1) прыно́сіць, прыво́зіць, прыво́дзіць; адно́сіць, адво́зіць, адво́дзіць, дастаўля́ць

j-n nach Háuse ~ — даста́віць каго́-н. дадо́му

etw. an den Mann ~ — збыва́ць што-н. (тавар) з рук

Glück ~ — прыно́сіць шча́сце

Fréude ~ — дастаўля́ць ра́дасць

Gefáhr ~ — вы́клікаць небяспе́ку

2) (um A) пазбаўля́ць (каго-н., чаго-н.)

j-n ums Lében ~ — пазба́віць каго́-н. жыцця́

3) прыве́сці (у які-н. стан), заста́віць (зрабіць што-н.)

j-n in Áufregung ~ — (рас)хвалява́ць каго́-н.

j-n zum Schwéigen ~ — заста́віць каго́-н. замаўча́ць

j-n zur Vernúnft ~ — абразу́міць, прыве́сці каго́-н. да ро́зуму

4)

es zu etw. (D) ~ — дасягну́ць пэўнага стано́вішча, вы́біцца ў лю́дзі

etw. über sich ~ — рашы́цца на што-н.

dahín ~ , dass… — прыво́дзіць да таго́, што…