абра́зіць belidigen vt, verltzen vt, kränken vt;

абра́зіць дзе́яннем юрыд tätlich belidigen, hndgreiflich wrden;

абра́зіць чыю го́днасць j-s Stolz verltzen

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

абра́жаць гл абразіць

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

cut up

а) парэ́заць на кава́лкі

б) informal абра́зіць, скры́ўдзіць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

tread on one’s toes

наступі́ць каму́ на мазо́ль, абра́зіць або́ угняві́ць каго́

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

verltzen

vt

1) (па)ра́ніць, пашко́дзіць

2) паруша́ць

3) абража́ць, зневажа́ць

j-s hre ~ — абра́зіць чый-н. го́нар

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

offense

[əˈfens]

n.

1) праві́ннасьць f., парушэ́ньне зако́ну

to commit an offense — правіні́цца

2) кры́ўда, абра́за, зьнява́га f.

No offense was intended — Я не хаце́ў вас абра́зіць

to give offense — зьнява́жыць, абра́зіць, скры́ўдзіць

to take offense — абра́зіцца, пакры́ўдзіцца, крыўдава́ць

3) напа́д -у m., ата́ка f., наступле́ньне n., на́ступ -у m.о́йска)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

hesitate

[ˈhezɪteɪt]

v.i.

1) вага́цца, хіста́цца; сумнява́цца

2) не раша́цца

3) не хаце́ць

She hesitated to hurt the child’s feelings — Яна́ вага́лася, каб не абра́зіць пачу́цьці дзіця́ці

4) запіна́цца (у гу́тарцы)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

personal

[ˈpɜ:rsənəl]

1.

adj.

1) прыва́тны

a personal letter — прыва́тны ліст

2) асабі́сты (ула́снасьць, правы́, рэ́чы, патрэ́бы), пэрсана́льны

a personal invitation — пэрсана́льныя запро́сіны

3) які́ закрана́е асо́бу

personal remarks — асабі́стыя заўва́гі (з мэ́тай абра́зіць або́ скры́ўдзіць)

4) асабо́вы

personal pronouns — асабо́выя займе́ньнікі

2.

n.

каро́ткая зьве́стка ў газэ́це пра прыва́тныя спра́вы

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

feeling

[ˈfi:lɪŋ]

1.

n.

1) адчува́ньне n.

a feeling of cold (pain) — адчува́ньне хо́ладу (бо́лю).

2) пачуцьцё до́тыку

3) чуцьцё n.; ду́мка f.

4) пачуцьцё n., эмо́цыя f.

noble feelings — высакаро́дныя пачу́цьці

5) шкадава́ньне, спачува́ньне n.

2.

adj.

1) чульлі́вы, чу́лы; пачуцьцёвы

a feeling heart — чу́лае сэ́рца

2) глыбо́ка адчува́ны

hurt someone’s feelings — абра́зіць чые́-н. пачу́цьці

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Gefühl

n -(е)s, -e

1) пачуццё, чуццё, адчува́нне (für A – чаго-н.); эмо́цыя

dnkles ~ — невыра́знае [цьмя́нае] пачуццё

ein fines ~ hben — то́нка адчува́ць

j-s ~ verltzen — абра́зіць каго́-н.

das ~ für Recht hben — мець пачуццё справядлі́васці

er ist ganz ~ — ён на́дта чуллі́вы

2) пачуццё [адчува́нне] до́тыку

nach ~ erknnen* — пазна́ць наво́бмацак

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)