абра́зіць, -ра́жу, -ра́зіш, -ра́зіць; -ра́зь; -ра́жаны; зак., каго-што.

Пакрыўдзіць, моцна ўнізіць.

А. словам.

А. дзеяннем.

|| незак. абража́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. абра́за, -ы, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

абра́зіць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. абра́жу абра́зім
2-я ас. абра́зіш абра́зіце
3-я ас. абра́зіць абра́зяць
Прошлы час
м. абра́зіў абра́зілі
ж. абра́зіла
н. абра́зіла
Загадны лад
2-я ас. абра́зь абра́зьце
Дзеепрыслоўе
прош. час абра́зіўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

абра́зіць (каго, што) сов. оскорби́ть, нанести́ оскорбле́ние (кому, чему); уязви́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

абра́зіць, ‑ражу, ‑разіш, ‑разіць; заг. абразь; зак., каго-што.

Пакрыўдзіць каго‑н. якім‑н. зняважлівым словам або дзеяннем. У голасе прагучала іронія, і Станіслаў праз сілу стрымаў сябе, каб не абразіць новага свайго знаёмага. Мікуліч. // Выклікаць непрыемнае ўражанне. Прафесар нічога не кінуў у шапку скрыпачу. Ён не зрабіў гэтага, бо выгляд скрыпача абразіў яго. Галавач.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абра́зіць beléidigen vt, verlétzen vt, kränken vt;

абра́зіць дзе́яннем юрыд tätlich beléidigen, hándgreiflich wérden;

абра́зіць чыю-н го́днасць j-s Stolz verlétzen

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

абра́за, -ы, мн. -ы, абра́з, ж.

1. гл. абразіць.

2. Абразлівае слова, абразлівы ўчынак.

Цяжкая а.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

оскорби́ть сов. абра́зіць, знява́жыць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

абра́жаць гл абразіць

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

абража́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да абразіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абра́жаны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад абразіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)