абліва́цца, аблі́цца

1. (рабіць абліванне) begeßen* vt (чым-н. mit D), sich übergeßen*;

2. (перакуліць на сябе што-н.) sich begeßen* (чым-н. mit D); etwas auf sich verschütten;

абліва́цца сляза́мі bttere Tränen vergeßen*;

абліва́цца по́там von Schweiß trefen*, in Schweiß gebdet sein;

у яе сэ́рца абліва́ецца крывёю das Herz bltet ihr

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)