Verbum

абляце́ць

1. гл аблётаць, аблятаць 1, 2.;

2. (апасці, абсыпацца – пра лісце і г. д.) ábfallen* vi (s), herábfallen* vi (s);

3. (хутка распаўсюдзіцца) durchflíegen* vt, durchláufen* vt; von Mund zu Mund géhen*; sich wie ein Láuffeuer áusbreiten;

абляце́ць прэ́су durch die Présse gehen*; durch alle Zéitungen gehen*