узысці́, узыхо́дзіць

1. (падняцца) erstigen* vt; herufsteigen* vi (s) (у напрамку да таго, хто гаворыць); hinufsteigen* vi (s) (у напрамку ад таго, хто гаворыць);

2. (пра сонца) ufgehen* vi (s);

3. (ступаць) trten* vi (s), uftreten* vi (s);

4. (прарасці) ufkeimen vi (s), ufgehen* vi (s) (пра насенне)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

rival

[ˈraɪvəl]

1.

n.

супе́рнік -а m.; канкурэ́нт -а m., канкурэ́нтка f.

2.

adj.

супе́рніцкі, супе́рны; канкурэ́нтны

the rival store — канкурэ́нтная кра́ма

3.

v.i. (-ll-)

1) канкурава́ць, супе́рнічаць

2) спабо́рнічаць

The sunset rivalled the sunrise in beauty — За́хад со́нца сваёй прыгажо́сьцю спабо́рнічаў з усхо́дам

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

ascendant, ascendent

[əˈsendənt]

1.

adj.

1) які́ даміну́е, пану́е

ascendant position in world politics — даміну́ючае стано́вішча ў сусьве́тнай палі́тыцы

2) узыхо́дны, які́ ўзыхо́дзіць (пра зо́рку, со́нца)

2.

n.

1) перава́га f.; даміну́ючая пазы́цыя

to be in the ascendant — мець перава́гу; узыхо́дзіць

2) пра́шчур -а m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

lower

I [ˈloʊər]

1.

v.t.

1) апушча́ць, апуска́ць; спуска́ць

2) зьніжа́ць (тэмпэрату́ру)

3) прыніжа́ць; паніжа́ць на паса́дзе, стано́вішчы

2.

v.i.

зьніжа́цца; сяда́ць (пра со́нца)

3.

adj.

ніжэ́йшы

II [ˈlaʊər]

1.

v.i.

1) пагража́ць

2) злава́цца, глядзе́ць пану́ра

2.

n.

1) пагро́зьлівы вы́гляд; змро́чнасьць, пану́расьць f.

2) насу́пленасьць f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

вы́паліць

1. verbrnnen* vt, usbrennen* vt; inäschern vt (ператварыць у попел);

со́нца вы́паліла траву́ die Snne hat das Gras usgebrannt;

во́раг вы́паліў вёску der Feind lgte das Dorf in Schutt und sche;

2. (у печы) (in)hizen vt;

3. (цэглу і г. д) brnnen* vt;

4. разм (выстраліць) inen Schuss bgeben* [bfeuern]; перан (сказаць) herusplatzen vi (s) (што mit D)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

veil

[veɪəl]

1.

n.

1) вуа́ль f., вэ́люм -у m.

2) засло́на f., вэ́люм -у m.

A veil of clouds hid the sun — Вэ́люм хма́раў закры́ў со́нца

2.

v.t.

1) закрыва́ць; заве́шваць

to veil a portrait — заве́сіць партрэ́т

2) хава́ць, маскава́ць

a veiled threat — прыхава́ная, замаскава́ная пагро́за

- cast a veil over

- draw a veil over

- take the veil

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

пазіра́ць shen* vi (на што, каго auf A); nsehen* vt;

пазіра́ць на малю́нак ein Bild nsehen*;

пазіра́ць у люстэ́рка in den Spegel shen*;

пазіра́ць на со́нца in die Snne sehen*;

пазіра́ць у акно́ aus dem Fnster [zum Fnster] (hinus)sehen*; schuen (на каго, што auf A);

пазіра́ць па бака́х um sich schuen;

пазіра́ць час ад ча́су на што von Zeit zu Zeit auf twas sehen* [schuen]

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

bloody

[ˈblʌdi]

1.

adj. -bloodier -iest

1) крыва́вы, які́ крыва́віць

a bloody nose — крыва́вы нос

2) скрыва́ўлены, запэ́цканы крывёю

3) крыва́вы

a bloody battle — крыва́вая бітва́

4) крыважэ́рны, лю́ты

5) чырво́ны, як кроў

the bloody sun — чырво́нае, як кроў, со́нца

6) Brit., Sl.а́янка) пракля́ты, хале́рны

He’s a bloody fool — Ён набі́ты ду́рань

2.

v.t.

1) ра́ніць да крыві́, скрыва́ўліваць

2) пля́міць, пэ́цкаць крывёю

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

уста́ць

1. ufstehen* vi (s), sich erhben*; sich stllen, stigen* vi (s) (на што auf A);

уста́ць з-за стала́ vom Tsch(e) ufstehen*;

уста́ць на но́гі перан auf igenen Füßen stehen*; slbstständig [slbstständig] wrden;

уста́ць грудзьмі́ за што etw. schützen; sein Lben für etw. insetzen;

2. разм (пра нябесныя свяцілы) ufgehen* vi (s);

со́нца ўстае́ die Snne geht auf;

3. (узнікнуць) entsthen* vi (s) (пра пытанне); ufsteigen* vi (s) (пра ўспаміны)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

peer

I [pɪr]

n.

1) раўня́m. & f. (каму́-н.); ро́ўны -ага m., ро́ўная f. (з кім-н.)

You will not find his peer — Вы ня зно́йдзеце ро́ўнага яму́

2) пэр -а m., чалаве́к з выда́тнага ро́ду або́ з ты́тулам (як князь, граф, баро́н)

II [pɪr]

v.

1) прыгляда́цца зблі́зка, назіра́ць

2) зьлёгку пака́звацца, выгляда́ць

The sun was peering from behind the cloud — Со́нца выгляда́ла з-за хма́ры

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)