Verbum

цярпе́ць

1. (боль, холад і г. д.) léiden* vt, ertrágen* vt;

цярпе́ць боль Schmérzen ertrágen*;

2. (набрацца цярпення) sich gedúlden, sich mit Gedúld wáppnen;

3. (дапускаць) dúlden vt, léiden* vt; sich (D) etw. gefállen lássen*;

гэ́та не це́рпіць адкла́ду das dúldet kéinen Áufschub;

4. (страту і г. д.) léiden* vt, erléiden* vt;

цярпе́ць паражэ́нне éine Níederlage erléiden* [davóntragen*]; éine Schláppe erléiden*;

цярпе́ць няўда́чу éinen Mísserfolg háben;

не цярпе́ць каго-н j-n nicht léiden [áusstehen, ertrágen] können*;

час не це́рпіць die Zeit drängt;

спра́ва не це́рпіць die Sáche hat Éile

чорт м размTéufel m -s, -;

сам чорт не разбярэ́ разм kein Mensch kann daráus klug wérden;

сам чорт галаву́ [нагу́] зло́міць разм hier fíndet sich kein Mensch zurécht;

гэ́та чорт ве́дае што! разм das ist ja únerhört!;

чорт яго́ ве́дае! разм weiß der Téufel [der Kúckuck]!;

ідзі́ к чорту! geh zum Téufel!, scher dich zum Téufel!; geh zum Kúckuck!;

мне́ адзін чорт разм das ist mir ganz egál [wurs(ch)t];

чорт з ім! soll er sich zum Téufel schéren! zum Téufel mit ihm! чорт вазьмі́ [пабіра́й]! разм hoľs der Téufel!, Téufel auch!

чы́сты

1. rein, sáuber; únbenutzt (нескарыстаны);

чы́стая ху́стачка frísches [únbenutztes] Táschentuch;

чы́стая старо́нка léere [únbeschriebene] Séite;

чы́стае не́ба wólkenloser Hímmel;

2. (акуратны) réinlich;

3. (без дамешку) rein;

чы́стае віно́ réiner Wein;

чы́стае зо́лата Réingold n -(e)s, púres Gold;

чы́стая вага́ Réingewicht n -(e)s, Néttogewicht n -(e)s;

чы́сты го́лас réine [kláre] Stímme;

чы́сты дахо́д камерц Réingewinn m -(e)s, Réineinkünfte pl;

на чы́стым паве́тры an der fríschen Luft;

узя́ць за чы́стую мане́ту etw. für báre Münze néhmen*;

гэ́та чы́стая пра́ўда das ist die réine Wáhrheit

абавя́зак м 1. Pflicht f -, -en; Verpflíchtung f -, -en; Oblíegenheit f -, -en, Funktion f -, -en (службовы – звыч мн);

службо́выя абавя́зкі Díenstpflichten pl;

грамадзя́нскі абавя́зак Bürgerpflicht;

вайско́вы [во́інскі] абавя́зак Wéhrpflicht f;

лічы́ць за свой абавя́зак für séine Pflicht hálten;

выко́нваць свае́ абавя́зкі séine Pflíchten erfüllen;

вы́зваліць каго-н ад абавя́зкаў j-n séiner Pflíchten entbínden*; (часо́вы) выкана́ўца абавя́зкаў stéllvertretend; amtíerend; in Vertrétung (пры подпісе на дакументах);

наклада́ць абавя́зі на каго-н j-m Verpflíchtungen áuferlegen;

гэ́та ўвахо́дзіць у мае́ абавя́зкі das ist méine Pflicht;

2. гл абавязацельства

то́лькі

1. прысл nur, alléin, bloß; erst (у дачыненні да часу);

то́льк што so¦ében;

у мяне́ то́льк два сшы́ткі ich hábe nur zwei Héfte;

цяпе́р то́льк пяць гадзі́н es ist jetzt erst fünf Uhr;

то́льк цяпе́р erst jetzt;

2. злучн (ледзь) kaum;

то́льк ён увайшо́ў kaum war er éingetreten;

як то́льк sobáld, kaum;

не то́льк …, але́ nicht nur …, sóndern auch;

◊ чаго́ тут [там] то́льк не было́! was es da nicht álles gab;

яго́ то́лькі ба́чылі! und fort war er!;

паспрабу́й то́льк гэ́та зрабі́ць! versúch das nur!