fail
[feɪl]
1.
v.i.
1) цярпе́ць няўда́чу; не ўдава́цца
he failed — яму́ не ўдало́ся, ён завалі́ў спра́ву
2) не става́ць, не хапа́ць; адсу́тнічаць
3) тра́ціць сі́лы; занепада́ць, слабе́ць; паступо́ва заміра́ць
4) банкрутава́ць
5) ня здаць экза́мену
2.
v.t.
1) ня слу́хацца (ра́ды)
2) падво́дзіць, расчаро́ўваць
3) ста́віць ву́чню дрэ́нную адзна́ку; зрэ́зваць на экза́мэне
•
- without fail
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
крыж м
1. у розн. знач Kreuz n -es, -e;
крыж на ко́льцах спарт Kréuzhang m -(e)s, -hänge;
вы́шыўка крыжам Kréuzstickerei f -, -en, Tapisseríe f -, -í¦en;
2. (ніжняя частка хрыбетніка) Kréuzbein n -(e)s, -e;
Чырво́ны крыж das Róte Kreuz;
◊ паста́віць крыж на чым-н разм etw. ábhaken, etw. ábschließen*; jéde Hóffnung áufgeben* (траціць надзею);
цалава́ць крыж гіст schwören* vt, vi
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
Hérrschaft
f -, -en
1) панава́нне, ула́да
j-n únter séine ~ bríngen* — падпара́дкаваць каго́-н. сваёй ула́дзе
die ~ über etw. (A) verlíeren* — тра́ціць ула́ду над чым-н.
~ über sich háben — вало́даць сабо́й
2) pl паны́, гаспадары́
méine ~en! — пано́ве!, спадары́!
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Nerv
m -s i -en [-fən i -vən], -en [-fən i -vən] нерв
die ~en behálten* — не тра́ціць самавало́дання, не бянтэ́жыцца, захо́ўваць спако́й
~en háben — нервава́цца
j-m auf die ~en fállen* [géhen*] — дзе́йнічаць каму́-н. на не́рвы
das geht mir auf die ~en — гэ́та мяне́ раздражнце
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
lose
[lu:z]
1.
v., lost, losing, v.t.
1) губля́ць
He lost his book — Ён згубі́ў сваю́ кні́гу
2) тра́ціць, стра́чваць
to lose patience — стра́ціць цярплі́васьць
to lose one’s head — здурэ́ць
3) прайграва́ць (гро́шы, закла́д)
4) марнава́ць (час, наго́ду)
2.
v.i.
губля́цца, стра́чвацца
to get lost — згубі́цца
The ship and its crew were lost — Карабе́ль і яго́ная кама́нда згубі́ліся або́ былі́ стра́чаныя
•
- lose oneself
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
muddle
[ˈmʌdəl]
1.
v.
1) блы́таць; заблы́тваць, пазбаўля́ць я́снасьці; зьбіва́ць з панталы́ку
2) ап’яня́ць, адурма́ньваць
3) каламу́ціць (ваду́)
4) тра́ціць дарма́ (гро́шы, час); растра́чваць, марнава́ць (гро́шы)
5) дзе́яць бяз пля́ну, рабі́ць абы-я́к
6) to muddle through — не́як даць ра́ды, не́як даве́сьці спра́ву да канца́
2.
n.
непара́дак -ку, балага́н -у m.; замяша́ньне n., блы́таніна f.
to make a muddle of — зблы́таць, пераблы́таць усё
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
Mut
m -(e)s
1) му́жнасць, сме́ласць, адва́га
zäher ~ — упа́ртасць
kécker ~ — адва́га, до́блесць
den ~ éinsetzen — праяві́ць му́жнасць
den ~ sínken lássen* — тра́ціць му́жнасць
~ fássen [áufbringen*] — набра́цца сме́ласці
j-m ~ máchen — падбадзёрваць каго́-н.
nur ~! — смяле́й!, не бо́йся!
2) настро́й
héiteren [fróhen, gú- ten] ~es sein — быць у бадзёрым [вясёлым, до́брым] настро́i
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
stall
I [stɔl]
1.
n.
1) ста́йня f., хлеў -ява́ m.
2) сто́йла n.
3) кіёск -а m.
4) Brit. ме́сцы ў пе́ршых радо́х партэ́ру (у тэа́тры)
5) адзі́н з па́льцаў пальча́ткі
2.
v.t.
1) ста́віць жывёліну ў сто́йла
2) затры́мваць, прыпыня́ць
3.
v.i.
1) стая́ць у хляве́, ста́йні або́ сто́йле
2) затры́мвацца, спыня́цца (пра аўтамашы́ну)
3) заграза́ць
4) тра́ціць ху́ткасьць (пра самалёт)
II [stɔl]
v.
адця́гваць, цягну́ць, ухіля́цца, мару́дзіць
You have been stalling long enough — Хо́піць табе́ мару́дзіць
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
Narr
m -en, -en
1) ду́рань, прыду́рак
ein áusgemachter ~, ein ~ in Fólio [in Lébensgröße] — кру́глы [набі́ты] ду́рань
j-n zum ~en hálten* — лічы́ць каго́-н. ду́рнем
2) дзіва́к
3) бла́зен
sich zum ~en [éinen ~en] máchen — рабі́ць з сябе́ штукара́ [камедыя́нта, ду́рня]
◊ éinen ~en an j-m, an etw. (D) gefréssen háben — тра́ціць ро́зум ад каго́-н., чаго́-н.
jédem ~en gefällt séine Káppe — ≅ жыве́ кулі́к, дзе прывы́к; ко́жны кулі́к сваё бало́та хва́ліць
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
verwénden
*
1.
vt
1) ужыва́ць, скарыста́ць, прымяня́ць, тра́ціць
etw. zu séinem Nútzen ~ — скарыста́ць што-н. на сваю́ кары́сць
viel Fleiß auf éine Árbeit ~ — прыкла́сці мно́га намага́нняў у рабо́це
2) адво́дзіць (убок вочы)
er verwándte kéinen Blick [kein Áuge] vom Kind — ён не спуска́ў вачэ́й з дзія́цці
2.
(sich)
(bei j-m für A) хада́йнічаць (перад кім-н. за каго-н., што-н.), прасі́ць (каго-н., за каго-н.), заступа́цца
sich für éinen Vórschlag ~ — адсто́йваць [абараня́ць] яку́ю-н. прапано́ву
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)