кане́ц м
1. (заканчэнне чаго-н) Énde n -s, -n, Schluss m -es, Schlüsse, Ábschluss m, Finále n -s, - i Fináls (спарт);
у канцы́ го́да gégen Jáhresende;
у канцы́ ве́расня Énde Septémber;
даве́сці да канца́ zu Ende bríngen* [führen];
кане́ц працо́ўнага дня Féierabend m -(e)s, -e, Árbeitsschluss m;
кане́ц спра́вы Áusgang éiner Sáche;
2. (у рэчаў) Énde n; Spítze f -, -n (востры):
тупы́ кане́ц stúmpfes Énde;
3. разм (шлях, адлегласць) Énde n, Strécke f -, -n;
біле́т у або́два канцы́ Rückfahrkarte f -, -n;
4. (смерць) Énde n, Tod m -es;
на благі́ кане́ц schlímmstenfalls;
пад кане́ц zum Schluss, zulétzt;
без канца́ óhneÉnde, éndlos, únendlich;
◊ зве́сці канцы́ з канца́мі von der Hand in den Mund lében;
па́лка з двума́ канца́мі ein zwéischneidiges Schwert;
з канца́ ў кане́ц vom éinen Énde zum ánder(e)n;
канцо́ў не знайсці́ es ist nichts zu ermítteln;
хава́ць канцы́ die Spúren verwíschen