Verbum

цень м.

1. Schátten m -s, -;

начныя цені Fíttiche der Nacht (паэт.);

кі́даць цень Schátten wérfen* (на што-н. auf A), beschátten vt;

2. (здань) Schátten m -s, -, Geist m -es, -er;

ца́рства ценяў Scháttenreich m -(e)s, Reich der Schátten;

ні ценю kéine Spur, kéinen Schímmer;

ні ценю сумне́ння kein Zwéifel;

быць у цяні́ im Dúnkeln bléiben*, im Híntergrund sein [stehen*];

кі́даць цень на каго-н. перан. éinen Schlátten auf j-n wérfen*;

хадзі́ць за кім-н. як цень j-m wie ein Schátten fólgen;

ад яго́ заста́ўся адзі́н то́лькі цень er ist nur noch ein Schátten (séines selbst)

ску́ра ж.

1. Haut f -, Häute;

гігіе́на ску́ры Háutpflege f -;

2. (жывёл) Fell n -s, -e;

3. разм. (лупіна) Schále f -, -n, Hülse f -, -n;

4. (матэрыял) Léder n -s, -;

я́лавая ску́ра Ríndleder n -s;

свіна́я ску́ра Schwéinsleder n;

ла́кавая ску́ра Láckleder n;

замяня́льнік ску́ры Kúnstleder n;

гусі́ная ску́ра Gänsehaut f;

◊

у яго́ адна́ ску́ра ды ко́сці er ist (nur) Haut und Knóchen;

са ску́ры вылу́звацца sich (D) die größte Mühe gében*; sich selbst überbíeten*;

уле́зці ў чыю-н. ску́ру sich an j-s Platz stéllen;

злупі́ць [зняць] ску́ру з каго-н. j-m (D) das Fell [die Haut] über die Ohren zíehen*

ве́даць

1. (знаць) wíssen* vt;

я гэ́та до́бра ве́даю ich weiß es gut;

я аб гэ́тым нічо́га не ве́даю ich weiß nichts davón;

2. (мець веды) kénnen* vt;

ён ве́дае жыццё er kennt das Lében;

ве́даць на па́мяць áuswendig kénnen* [wíssen*, können*];

3. (каго-н, быць знаёмым) kénnen*;

я яго́ ма́ла ве́даю ich kénne ihn kaum;

4. (умець, разумець) kénnen* vt, können* vt, verstéhen* vt;

ён ве́дае сваю́ спра́ву er verstéht séine Sáche;

ён ве́дае ў гэ́тым толк разм. er kennt sich da(rín) aus, er weiß da(rín) Beschéid;

◊

ве́даць не ве́даю разм. ich weiß von nichts, mein Náme ist Háse

ве́цер м. Wind m -(e)s, -e; марск. Bríse f -, -n;

паўно́чны ве́цер Nórdwind m;

спадаро́жны ве́цер Rückenwind m;

сустрэ́чны ве́цер Gégenwind m;

лёгкі ве́цер léichte Bríse;

пары́вісты ве́цер bö¦iger Wind;

сла́бы ве́цер schwácher Wind;

ве́цер мяня́ецца der Wind dreht sich;

ве́цер падыма́ецца der Wind kommt auf;

ве́цер сціха́е der Wind legt sich;

◊

у яго́ ве́цер у галаве́ er ist ein wíndiger Gesélle;

кіда́ць сло́вы на ве́цер in den Wind réden;

трыма́ць нос па ве́тры séinen Mántel nach dem Wínde hängen;

ён ве́дае, адку́ль ве́цер дзьме́ er weiß, wohér der Wind weht;

з ве́трам разм. sehr schnell

аго́нь м.

1. Féuer n -s, -;

2. (святло) Licht n -(e)s. -er;

запалі́ць аго́нь Licht máchen;

3. вайск. Féuer n -s;

гарма́тны аго́нь Geschützfeuer n;

4. (пачуццё, палкасць) Féuer n -s, Begéisterung f -;

яго́ во́чы гара́ць агнём séine Áugen fúnkeln [léuchten];

◊

агнём і мячо́м mit Féuer und Schwert;

з пе́кла ды ў аго́нь (з агню́ ды ў по́лымя) vom Régen in die Tráufe kómmen*;

прайсці́ праз аго́нь і ваду́ разм. mit allen Wássern gewáschen sein;

пайсці́ за каго-н. у аго́нь і ваду́ für j-n durchs Féuer [durch dick und dünn] gehen*;

падлі́ць але́ю ў аго́нь разм. Öl ins Féuer gießen* [schütten]