überráschen

vt (mit D, durch A)

1) здзіўля́ць, ура́жваць (чым-н.)

ich war aufs ángenehmste überráscht — гэ́та было́ для мяне́ прые́мнай нечака́насцю

er überráschte uns durch séinen Besúch — яго́ візі́т быў для нас нечака́насцю

ich lásse mich gern ~ — я люблю́ сюрпры́зы

2) заспе́ць зняна́цку

j-n bei fríscher Tat ~ — заспе́ць каго́-н. на ме́сцы злачы́нства

3) вайск. ашаламі́ць, нане́сці нечака́ны ўда́р

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)