умо́ва ж.

1. Bedíngung f -, -en; Voráussetzung f -, -en (перадумова); Vórbehalt m -(e)s, -e (агаворка); Nébenbestimmung f -, -en, Kláusel f -, -n (асобая ўмова ў дагаворы);

абавязко́вая ўмо́ва únbedingte Voráussetzung;

ста́віць умо́вай zur Bedíngung máchen, die Bedíngung stéllen;

з умо́вай, каб … unter der Bedíngung [dem Vórbehalt], dass …;

умо́ва зада́чы матэм. Áufgabenstellung f -, -en, Voráussetzungen der Áufgabe;

выко́нваць умо́вы die Bedíngungen befólgen [éinhalten*];

2. мн.:

умо́вы (абставіны) Verhältnisse pl, Zústände pl;

умо́вы пра́цы Árbeitsbedingungen pl;

жыллёвыя ўмо́вы Wóhnverhältnisse pl;

мясцо́выя ўмо́вы örtliche Verhältnisse;

у цяпе́рашніх умо́вах unter den gégenwärtigen Verhältnissen [Úmständen];

у ха́тніх умо́вах únter häuslichen Verhältnissen

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

agree

[əˈgri:]

1.

v.i.

1) згаджа́цца

I agree with you — Я згаджа́юся з ва́мі (табо́ю).

2) супада́ць, быць адно́лькавым

Your story agrees with mine — Твой ро́спавед супада́е з маі́м

3) жыць у зго́дзе, ла́дзіць

They agree well — Яны́ до́бра ла́дзяць

4) дамаўля́цца

at the agreed time — у дамо́ўленым ча́се

5) згаджацца

to agree on the terms — згадзі́цца на ўмо́вы

6) дапасо́ўвацца

Verbs agree with nouns — Дзеясло́вы дапасо́ўваюцца да назо́ўнікаў

2.

v.t.

прызнава́ць, дапушча́ць

John agreed that he had been wrong — Я́нка прызна́ў, што ён памыля́ўся

•

- agree with

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)