wégkommen
* vi (s) разм. адыхо́дзіць, сыхо́дзіць, ад’язджа́ць, з’язджа́ць
2) (j-m) прапада́ць (у каго-н. – пра рэчы)
3) адчапі́цца, адкруці́цца, адкара́скацца, адвяза́цца
gut dabéi ~ — лёгка [уда́ла, шчаслі́ва] адчапі́цца
er kónnte nicht über íhre Tréulosigkeit ~ — ён ніцк не мог праба́чыць ёй здра́ды
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
durchgehen
I dúrchgehen
*
1.
vi (s)
1) прахо́дзіць (да канца)
2) прайсці́ (аб прапанове)
3)
es geht ihm álles durch — яму́ ўсё сыхо́дзіць з рук
4) пане́сці (пра каня)
5) разм. уцяка́ць
2.
vt
1) прахо́дзіць (пакоі)
2) праціра́ць (падэшвы)
II durchgéhen
* vt
1) прахо́дзіць (лес)
2) прагляда́ць, прабяга́ць (вачыма)
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Mund
m -(e)s, Münder
1) рот, ву́сны
(wie) aus éinem ~ — у адзі́н го́лас, аднагало́сна
~ hálten*! — груб. маўча́ць!
ein paar ~ voll — па́ра [не́калькі] кава́лкаў [глытко́ў]
◊ er ist nicht auf den ~ gefállen — ён сло́ва не пазыча́е, ён спры́тны на язы́к
kein Blatt vor den ~ néhmen* — гавары́ць не саро́меючыся
den ~ áuftun* — раскры́ць рот
éinen gróßen ~ háben — хвалі́цца
in áller (Léute) ~ sein — стаць пагало́скай, не сыхо́дзіць у людзе́й з языка́
j-m den ~ stópfen — заткну́ць каму́-н. рот (прымусіць замаўчаць)
j-m nach dem ~е réden [spréchen*] — падда́кваць [ліслі́віць] каму́-н.
j-m das Wort vom [aus dem] ~ néhmen* — перахапі́ць сло́ва ў каго́-н.; перабі́ць каго́-н.; прадугада́ць чыю́-н. ду́мку
an j-s ~ hängen* — глядзе́ць каму́-н. у рот, слу́хаць каго́-н. стаі́ўшы дых
2) ду́ла (вінтоўкі)
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)