Verbum

slope

[sloʊp]

1.

v.i.

спуска́цца; мець спад

a sloping roof — спа́дзістая страха́

The land slopes toward the sea — Мясцо́васьць спада́е да мо́ра

2.

v.t.

нахіля́ць, ста́віць ко́са

3.

n.

схон, схіл, спуск -у m. (гары́, узго́рка); спад -у m. (да́ху); адхо́н (пры даро́зе)

descent

[dɪˈsent]

n.

1) зыхо́джаньне n., зыхо́д, спуск -у m.

2) схон, схіл -у m.

a steep descent — стро́мкі схон, стро́ма f.

3) перадава́ньне ў спа́дчыне

4) пахо́джаньне n., спа́дчыннасьць f.

of Belarusian descent — белару́скага пахо́джаньня

5) зьніжэ́ньне n., заняпа́д -у, упа́дак -ку m.

6) рапто́ўны напа́д, налёт -у m.

incline

1. [ɪnˈklaɪn]

v.i.

1) быць схі́льным, гато́вым да чаго́

I am inclined to think… — Я схі́льны ду́маць…

2) схіля́цца, нахіля́цца, нахіна́цца

3) спада́ць, быць спа́дзістым

2.

v.t.

1) прыхіля́ць, перако́нваць

2) схіля́ць, нагіна́ць (галаву́)

3) нахіля́ць, рабі́ць нахі́леным

3. [ˈɪnklaɪn]

n.

схон, схіл -у m. (гары́), спад -у m. (да́ху); спа́дзістая паве́рхня

decline

[dɪˈklaɪn]

1.

v.

1) адмаўля́ць

He declined to do what he was told — Ён адмо́віўся рабі́ць то́е, што яму́ было́ ска́зана

2) адхіля́ць

to decline an offer — адхілі́ць прапано́ву

3) скланя́ць

4) хілі́цца; спуска́цца

5) слабе́ць, занепада́ць

2.

n.

1) па́даньне n.

2) заняпа́д -у m.

3) сход, схіл -у m.

4) спад, спуск -у m.

a steep decline — стро́мкі сход або́ спуск

batter

I [ˈbætər]

1.

v.

1) біць; лупі́ць; лупцава́ць; калаці́ць

2) лама́ць; разьбіва́ць ушчэ́нт

3) зно́шваць, трапа́ць

battered old hat — стары́ зно́шаны капялю́ш

2.

v.i.

лама́цца

to batter away at a door — лама́цца ў дзьве́ры

II [ˈbætər]

1.

n.

це́ста n.

2.

v.t.

мясі́ць це́ста

III [ˈbætər]

1.

n., Constr.

схіл, на́хіл -у m.

2.

v.t.

нахіля́ць, пахіля́ць

3.

v.i.

нахіля́цца, пахіля́цца, касі́цца (пра сьцяну́)

flank

[flæŋk]

1.

n.

1) бок -у m. (це́ла жывёліны або́ чалаве́ка)

2) бакава́я ча́стка мясно́е ту́шы

3) бок, крыло́ n. (буды́нка)

4) схон -у, схіл -у m. (гары́)

5) Milit. крыло́ n., флянг -у m.

2.

v.t.

1) знахо́дзіцца збо́ку, расьці́ збо́ку

2) ісьці́, маршырава́ць аба́пал чаго́

3) Milit.

а) атакава́ць крыло́ або́ з крыла́

б) абараня́ць крыло́

4) (пра карабе́ль) паваро́чвацца бо́кам да хва́ляў

cant

I [kænt]

1.

n.

1) няшчы́рая гу́тарка, гіпакры́зія f., крываду́шнасьць f.

2) зьбі́тыя, шаблённыя фра́зы (паліты́чныя, рэлігі́йныя)

3)

а) своеасаблі́вая прафэсі́йная мо́ва (напр. юры́стаў, мэ́дыкаў)

б) жарго́н

2.

adj.

1) няшчы́ры, крываду́шны, пабо́жны на пака́з

2) жарго́нны

II [kænt]

n.

1) нахіле́ньне, перахіле́ньне n.

2) рапто́ўны або́ мо́цны ўда́р (які́ зьбіва́е з ног)

3) ко́сая лі́нія або́ плошчасхо́н, схіл -у m.

up the cant of the rock face — уве́рх па схо́не скалы́

gentle

[ˈdʒentəl]

1.

adj. -tler, -tlest

1) лаго́дны; даліка́тны

a gentle tap — даліка́тны стук

2) мя́ккі, ці́хі

a gentle sound — ці́хі гук

3) памярко́ўны, ме́рны, лаго́дны

gentle heat — памярко́ўная цеплыня́

a gentle slope — лаго́дны схіл

4) ласка́вы; ве́тлы, прыя́зны, лаго́дны

a gentle disposition — лаго́дны, ве́тлы хара́ктар

5) шляхе́цкі, шляхе́цкага ро́ду

6) зна́тны; до́бры; пале́пшаны

gentle birth — зна́тнае пахо́джаньне

gentle blood — до́брая паро́да

2.

n., Archaic

асо́ба зна́тнага пахо́джаньня або́ высо́кага ра́нгу

3.

v.t.

1) аб’яжджа́ць (маладо́га каня́)

2) рабі́ць больш памярко́ўным (пагля́ды), зьмякча́ць