Verbum

resilient

[rɪˈzɪliənt]

adj.

1) пру́гкі, пру́ткі, элясты́чны

resilient steel — пру́гкая сталь

2) жыцьцяра́дасны, мо́цны ду́хам

a resilient nature that throws off trouble — мо́цная ду́хам нату́ра, што перамага́е няго́ды

temper

[ˈtempər]

1.

n.

1) настро́й -ю, гумо́р -у m.

She was in a good temper — Яна́ была́ ў до́брым настро́і

2) гнеў -ву m., злосьць f.

in her temper she broke a vase — Са зло́сьці яна́ пабіла ва́зу

3) самавало́даньне n.

He became angry and lost his temper — Ён узлава́ўся і стра́ціў самавало́даньне

4) гушчыня́, заме́шка су́месі

The temper of the clay was right for shaping — Гушчыня́ глі́ны была́ адпаве́дная для вы́рабу

5) заме́шка ўжы́тая ў су́месі

2.

v.t.

1) зьмякча́ць, зьмянша́ць (пакара́ньне)

2)

а) мясі́ць (глі́ну)

б) мяша́ць фа́рбу

в) гартава́ць (сталь)

3) Mus. нала́джваць (інструмэ́нт)