сталь, -і, ж.

Цвёрды коўкі метал серабрыста-шэрага колеру, які з’яўляецца сплавам жалеза з вугляродам і іншымі дабаўкамі.

○

Нержавеючая сталь — сталь, устойлівая супраць карозіі.

|| прым. стальны́, -а́я, -о́е і сталёвы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ста́ль

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне

адз. мн.
Н. ста́ль ста́лі
Р. ста́лі ста́лей
Д. ста́лі ста́лям
В. ста́ль ста́лі
Т. ста́ллю ста́лямі
М. ста́лі ста́лях

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

сталь сталь, род. ста́лі ж.;

высокока́чественная сталь высакая́касная сталь;

нержаве́ющая сталь нержаве́ючая сталь.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сталь ж. сталь;

нержаве́ючая с. — нержаве́ющая сталь;

высакая́касныя ста́лі — высокока́чественные ста́ли

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сталь, ‑і, ж.

Цвёрды коўкі метал серабрыста-шэрага колеру, які з’яўляецца сплавам жалеза з вугляродам. Плаўка сталі. Высакаякасныя сталі. □ Сімвалам трываласці і надзейнасці здаўна лічыцца сталь. «Звязда».

•••

Дамаская сталь — высокі гатунак узорыстай сталі, якая вырабляецца асобым спосабам.

Нержавеючая сталь — сталь, устойлівая супраць карозіі.

[Ням. Stahl.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Сталь 1/184, 349; 2/312, 586; 3/172; 4/401; 5/375; 10/35—36; 11/97, 228

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

сталь

т. 15, с. 137

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

сталь ж. Stahl m -(e)s;

бля́хавая сталь Stáhlblech n -(e)s;

мартэ́наўская сталь Síemens-Mártin-Stahl m, SM-Stahl m, Mártinstahl m;

я́касная сталь Qualitätsstahl m;

легі́раваная сталь legíerter Stahl;

фасо́нная сталь Fórmstahl m

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

сталь

Том: 32, старонка: 312.

img/32/32-312_1772_Сталь.jpg

Гістарычны слоўнік беларускай мовы (1982–2017)

сталь

(ням. Stahl)

цвёрды коўкі метал серабрыста-шэрага колеру, які з’яўляецца сплавам жалеза з вугляродам.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)