сталь, -і, ж.

Цвёрды коўкі метал серабрыста-шэрага колеру, які з’яўляецца сплавам жалеза з вугляродам і іншымі дабаўкамі.

○

Нержавеючая сталь — сталь, устойлівая супраць карозіі.

|| прым. стальны́, -а́я, -о́е і сталёвы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ста́ль

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне

адз. мн.
Н. ста́ль ста́лі
Р. ста́лі ста́лей
Д. ста́лі ста́лям
В. ста́ль ста́лі
Т. ста́ллю ста́лямі
М. ста́лі ста́лях

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

сталь сталь, род. ста́лі ж.;

высокока́чественная сталь высакая́касная сталь;

нержаве́ющая сталь нержаве́ючая сталь.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сталь ж. сталь;

нержаве́ючая с. — нержаве́ющая сталь;

высакая́касныя ста́лі — высокока́чественные ста́ли

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сталь, ‑і, ж.

Цвёрды коўкі метал серабрыста-шэрага колеру, які з’яўляецца сплавам жалеза з вугляродам. Плаўка сталі. Высакаякасныя сталі. □ Сімвалам трываласці і надзейнасці здаўна лічыцца сталь. «Звязда».

•••

Дамаская сталь — высокі гатунак узорыстай сталі, якая вырабляецца асобым спосабам.

Нержавеючая сталь — сталь, устойлівая супраць карозіі.

[Ням. Stahl.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сталь

т. 15, с. 137

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

сталь ж Stahl m -(e)s;

бля́хавая сталь Stáhlblech n -(e)s;

мартэ́наўская сталь Síemens-Mártin-Stahl m, SM-Stahl m, Mártinstahl m;

я́касная сталь Qualitätsstahl m;

легірава́ная сталь legíerter Stahl;

фасо́нная сталь Fórmstahl m

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

сталь

Том: 32, старонка: 312.

img/32/32-312_1772_Сталь.jpg

Гістарычны слоўнік беларускай мовы (1982–2017)

Сталь ‘цвёрды метал серабрыста-шэрага колеру’ (ТСБМ, Некр. і Байк., Пятк. 2). Укр. сталь, рус. сталь ‘тс’. Запазычанне з польск. stal, дзе адзначала з XV ст. і ўзыходзіць да с.-в.-ням. stahl ‘тс’ (гл. Брукнер, 512; Карскі, Белорусы, 180; Фасмер, 3, 744; Нававейскі, Zapożyczenia, 262). З польскай таксама сталёвы (Нас., ТСБМ, Ласт., Байк. і Некр., Сл. ПЗБ) < stalowy, пры народных утварэннях сталяны́ (Рам., 1–2; Шэйн. 1, Растарг.), ста́ліць ‘загартоўваць’ (Нас., Сержп. Прык.). Стальны́ (ТСБМ, Бяльк., Сл. ПЗБ), магчыма, з рус. стальной.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

дамаская сталь

т. 6, с. 26

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)