Verbum

скрыпе́ць разм knárren vi; krátzen vi (пра пяро);

дзве́ры скрыпяць die Tür knarrt;

снег скрыпі́ць der Schnee knirscht

за́мець ж

1. (завіруха) Schnéesturm m -(e)s, -stürme;

2. (снег, нагнаны ветрам па зямлі) (vom Wind) áufgewirbelter Schnee

нацерусі́ць, нацерушы́ць

1. (насыпаць) (in gróßer Ménge) heráusschütten, hínschütten;

2. (нападаць – пра снег) in féinen Flócken fállen*, mit lóckerem Schnée bedécken

церусі́цца

1. (сыпацца) sich schütten;

2.: (пра дождж) es níeselt, es tröpfelt, es spritzt;

3. (пра снег) es schneit in féinen Flócken

забіва́ць​^I

1. töten vt, úmbringen* vt, ermórden vt;

2. (папа даць – пра ваду, пыл, снег) gelángen vi (s), hinéinkommen* vi (s)

павалі́ць​^II разм

1. (пра народ) strömen vi (h, s), stürzen vi (s);

2.:

снег павалі́ў es begánn in díchten Flócken zu schnéien

зале́пліваць

1. verschmíeren vt; verkítten vt; verkléistern vt (замазаць);

2. (заклеіць) zúkleben vt; verklében vt;

снег зале́пліваў во́чы der Schnee verklébte die Áugen

кру́пы мн

1. Grütze f -, -n;

пярло́выя кру́пы Gráupen pl, Pérlgraupen pl;

я́чныя кру́пы Gérstengrütze f;

грэ́цкія кру́пы Búchweizengrütze f;

аўся́ныя кру́пы Háfergrütze f;

2. (пра снег) Gráupeln pl

заляпі́ць verschmíeren vt; verkítten vt, verkléistern vt (замазаць);

2. (заклеіць) zúkleben vt, verklében vt;

снег заляпі́ў во́чы der Schnee verklébte die Áugen;

◊ заляпі́ць по́ўху [апляву́ху] груб j-m éine (Óhrfeige) klében [knállen, kráchen]