wild
[waɪld]
1.
adj.
1) дзі́кі
2) нецывілізава́ны
wild man — дзіку́н -а́ m
3) разгу́льны, распу́сны
to live a wild life — жыць распу́сным жыцьцём
4) запусьце́лы
5) ашале́лы, разью́шаны
wild with rage — ашале́лы ад гне́ву
6) бу́рны
a wild storm — бу́рная навальні́ца
7) невераго́дны, дзі́ўны, недарэ́чны
8) жо́рсткі, лю́ты
2.
n.
1) дзіч, дзі́касьць f.
2) пустэ́ча f.; абло́га f.
3.
adv.
дзі́ка, да дзі́касьці
•
- drive wild
- run wild
- take a wild stab
- wild fire
- wild flower
- wild goose chase
- wild land
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
toll
a
1) шалёны (тс. перан.)
~ wérden — ашале́ць
2) вар’я́ц́кі
er gebärdet sich wie ~ — ён паво́дзіць сябе́ як вар’я́т
3) шалёны; дзіва́цкі, дзі́кі
ein ~er Éinfall — шалёная [дзіва́цкая] ду́мка
~es Zeug — лухта́, глу́пства, недарэ́чнасць
das ist doch zu ~! — гэ́та ўжо́ зана́дта!
das ist éine ~e Wírtschaft — тут страшэ́нны беспара́дак; гэ́та жу́дасныя спра́вы
4) мо́цны, шалёны, надзвыча́йны
~e Fréude — вялі́кая [надзвыча́йная] ра́дасць
er ist ~ auf… (A) — ён тра́ціць ро́зум па…
◊ er ist ~ und voll — ён п’я́ны да непрыто́мнасці
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)