precise

[prɪˈsaɪs]

adj.

1) дакла́дны; выра́зны; азна́чаны, акрэ́сьлены

2) акура́тны, выра́зны, я́сны (по́чырк)

3) патрабава́льны, пэданты́чны, пі́льны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

exhaustive

[igˈzɔstɪv]

adj.

1) які́ вычэ́рпвае (сі́лы, запа́сы)

2) вычарпа́льны (адка́з), усебако́вы (характары́стыка); даўгі́, дакла́дны (экза́мэн, справазда́ча)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

стро́гі streng; hart (суровы); genáu, strikt (дакладны); herb (пра прыгажосць);

у стро́гім сэ́нсе сло́ва im wáhren [éigentlichen] Sinn des Wórtes;

пад стро́гім сакрэ́там streng gehéim

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

careful

[ˈkerfəl]

adj.

1) ува́жны, ува́жлівы, асьцяро́жны

to be careful of sweets — асьцерага́цца сало́дкага

2) стара́нны, дакла́дны

careful examination of the question — дакла́дны і ўва́жны разгля́д пыта́ньня

3) руплі́вы, клапатлі́вы; ува́жлівы

Be careful of the horses! — Асьцяро́жна абыхо́дзься з ко́ньмі!

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

faithful

[ˈfeɪӨfəl]

1.

adj.

1) ве́рны, адда́ны

2) праўдзі́вы; дакла́дны, акура́тны

2.

n.

ве́рны -ага m., ве́рная f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

prompt

1.

a акура́тны, дакла́дны

2.

adv у тэ́рмін, своечасо́ва, без затры́мкі; адра́зу

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

pünktlich

a

1.

a дакла́дны, пунктуа́льны, акура́тны

2.

adv своечасо́ва, дакла́дна, акура́тна, пунктуа́льна

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

háarscharf

1.

a

1) ве́льмі во́стры

2) ве́льмі дакла́дны

2.

adv ве́льмі дакла́дна, акура́тна

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

definite

[ˈdefənət]

adj.

1) выра́зны, я́сны, дакла́дны

definite proof — выра́зны до́каз

definite answer — я́сны адка́з

2) вы́значаны, акрэ́сьлены

3) азнача́льны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

blueprint

[ˈblu:prɪnt]

1.

n.

1) сьветлако́пія

2) плян, прае́кт -у m.

2.

v.t.

1) рабі́ць сьве́тлапіс, сьветлако́пію

2) рабі́ць дакла́дны плян

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)