exhaustive
1) які́ вычэ́рпвае (сі́лы, запа́сы)
2) вычарпа́льны (адка́з), усебако́вы (характары́стыка); даўгі́, дакла́дны (экза́мэн, справазда́ча)
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
exhaustive
1) які́ вычэ́рпвае (сі́лы, запа́сы)
2) вычарпа́льны (адка́з), усебако́вы (характары́стыка); даўгі́, дакла́дны (экза́мэн, справазда́ча)
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)