Verbum

stray

[streɪ]

1.

v.i.

1) блудзі́ць; блука́ць, туля́цца, бадзя́цца; адбіва́цца (ад ста́тку)

2) зьбіва́цца з пра́вільнага шля́ху

2.

adj.

які́ блука́е, туля́ецца, які́ заблудзі́ў, адбі́ўся ад грамады́, аблу́дны

stray dog — бяздо́мны саба́ка

3.

n.

бадзя́га, туля́га -і m. & f.; чалаве́к, які́ заблудзі́ў, жывёліна, што адбілася ад ста́тку

•

- strays

gad

I [gæd]

1.

v.i., gadded, gadding

бадзя́цца, швэ́ндацца, сно́ўдацца; вандрава́ць

2.

n.

1) бадзя́ньне, туля́ньне n.

2) бадзя́га, валацу́га, туля́га -і m. & f.

II [gæd]

1.

n.

1) ражо́н -на́ m.

2) зубі́ла n., клін -а m. (для адбіва́ньня вугля́, руды́, ска́лаў)

2.

v.t.

1) паро́ць; кало́ць; по́ркаць (чым-н. во́стрым)

2) адко́лваць; адшчапля́ць

tramp

[træmp]

1.

v.i.

1) ця́жка ступа́ць, ту́паць

He tramped across the room in his heavy boots — Ён ту́паў па пако́і у цяжкі́х бо́тах

2) тапта́ць

He tramped on the flowers — Ён патапта́ў кве́ткі

3) ісьці́, маршырава́ць

Soldiers tramped through the street — Салда́ты прамаршырава́лі па ву́ліцы

4) бадзя́цца, цяга́цца, валачы́ся

2.

n.

1) ту́пат -у m.

2) пахо́д -у m.

3) бадзя́га, валацу́га -і m.