Verbum

complement

n.

1) дапаўне́ньне n.

2) Gram. выказа́льнае сло́ва (у выка́зьніку)

3) Geom. дапаўне́ньне (да про́стага кута́)

4) кампле́кт -у m.

The factory has a complement of workers — Фа́брыка ма́е по́ўны штат працаўніко́ў

v.t.

дапаўня́ць, укамплекто́ўваць

complete

adj.

1) по́ўны, цэ́лы

complete set of works — по́ўны збор тво́раў

2) уве́сь, уся́, усё; цэ́лы

to devote a complete day to studies — прысьвяці́ць цэ́лы дзень наву́цы

3) ско́нчаны, зро́блены

4) по́ўны, абсалю́тны

a complete surprise (happiness) — по́ўная неспадзе́ўка

v.t.

1) зако́нчыць, ско́нчыць, завяршы́ць

2) дапо́ўніць, укамплектава́ць

completely

adv.

1) зусі́м

2) цалко́м, ца́лкам, по́ўнасьцю; дашчэ́нту

complex

adj.

1) скамплікава́ны

2) склада́ны

n.

1) ко́мплекс, гру́па буды́нкаў

2) Psych. ко́мплекс -у m.

inferiority complex — кампле́кс непаўнава́ртасьці

complexion

n.

1) ко́лер тва́ру

2) агу́льны вы́гляд; хара́ктар -у m.

complexity

n., pl. -ties

1) склада́насьць, заблы́танасьць f.

2) склада́ны прадме́т

compliance

n.

1) усту́пчывасьць, пада́тлівасьць, пако́рлівасьць f.

2) выкана́ньне n. (жада́ньня, зага́ду); падпара́дкаваньне n.

in compliance with his orders — зго́дна, адпаве́дна зь яго́ным зага́дам

compliant

adj.

усту́пчывы, пада́тлівы, згаво́рлівы

complicate

v.t.

1) ускладня́ць; блы́таць

2) паго́ршваць, пагарша́ць

complicated

adj.

склада́ны; цяжкі́; заблы́таны

a complicated design — склада́ны ўзо́р

complicated negotiations — склада́ныя перамо́вы