commit
[kəˈmɪt]
v.t.
1) рабі́ць, учыня́ць
to commit adultery — учыні́ць жані́мскую здра́ду
to commit an error — зрабі́ць памы́лку
2) аддава́ць
to commit to an asylum — адда́ць у шпіта́ль для псыхі́чна хво́рых
to commit the body to earth (the grave) — хава́ць це́ла, аддава́ць зямлі
to commit to fire — спалі́ць
3) зьняво́ліць
4) абавяза́ць (-ца)
it does not commit me to anything — Гэ́та мяне́ да нічо́га не абавя́звае
He would not commit himself in any way — Ён нічы́м не забавяза́ўся
•
- commit to memory
- commit to writing
- commit to paper
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
vergéhen
*
I
1.
vi (s)
1) прахо́дзіць, міна́ць
2) прапада́ць, зніка́ць, гі́нуць
◊ es vergíng ihm Hören und Séhen — ≅ у яго́ галава́ закруці́лася
2.
(sich)
(an D, gegen A) завінава́ціцца, зрабі́ць злачы́нства (перад кім-н.), учыні́ць гвалт (над кім-н., каму-н.)
sich an j-m ~ — ужыва́ць насі́лле над кім-н.
sich gégen die Gesétze ~ — паруша́ць зако́ны
II
vi (vor D) паміра́ць, му́чыцца, прапада́ць (ад смагі, тугі); паку́таваць (ад кахання)
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)