determinate

[dɪˈtɜ:rmɪnət]

adj.

1) вы́значаны, акрэ́сьлены; азна́чаны

2) усталява́ны

a determinate rule — усталява́нае пра́віла

3) пава́жны, станаўкі́, рашу́чы

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

bylaw

[ˈbaɪlɔ]

n.

1) стату́т арганіза́цыі

2) пабо́чны, другара́дны зако́н або́ пра́віла

3) Brit. зако́н, уве́дзены мясцо́вымі ўла́дамі

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

maxim

[ˈmæksɪm]

n.

1) сэнтэ́нцыя, ма́ксіма f., афары́зм -у m.; пры́казка f.

2) пры́нцып -у m.; пра́віла паво́дзінаў

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

трайны́ dréifach;

трайно́е пра́віла матэм. Dréisatzrechnung f -, Dréisatz m -es;

у трайнм паме́ры dréimal so viel, um das Dréifache;

трайн скачо́к спарт. Dréisprung m -(e)s, -sprünge

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

ланцуго́вы Kétten-;

ланцуго́вая перада́ча тэх. Kéttenantrieb m -(e)s, -e, Kéttengetriebe n -s, -;

ланцуго́вая рэа́кцыя фіз. Kéttenreaktion f -, -en;

ланцуго́вае пра́віла матэм. Kéttenrechnung f -, Kéttensatz m -es

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Grúndsatz

m -es, -sätze асно́ўнае пра́ві- ла, пры́нцып; аксіёма

es sich zum ~ máchen — узя́ць сабе́ за пра́віла

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

deviate

[ˈdi:vieɪt]

v.

1) адыхо́дзіць, адхіля́цца (ад кіру́нку, пра́ўды)

2) адступа́цца (ад пля́ну, пра́віла)

3) заваро́чваць (з даро́гі); адхіля́ць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

basic

[ˈbeɪsɪk]

1.

adj.

1) гало́ўны; асно́ўны; пачатко́вы

2) Chem. асно́ўны

2.

n.

гало́ўная ча́стка; асно́ўны пры́нцып, асно́ўнае пра́віла

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

transgress

[trænsˈgres]

v.t.

1) паруша́ць (зако́н, пра́віла)

2) пераступа́ць

to transgress the bounds of good taste — пераступі́ць мяжу́ до́брага то́ну

3) грашы́ць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

observance

[əbˈzɜ:rvəns]

n.

1) прытры́мваньне (зако́ну), адзначэ́ньне n. (сьвя́та)

2) рэлігі́йны цырыманія́л

3) пра́віла або́ звы́чай, яко́га трэ́ба трыма́цца

4) назіра́ньне n.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)