unlucky

[ʌnˈlʌki]

adj.

1) нешчасьлі́вы, няўда́чны

unlucky times — час вялі́кіх няго́даў, ліхале́цьце

2) няшча́сны, бяздо́льны

unlucky wreck — бяздо́льнік, няшча́сьнік

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

miserábel

1.

a ва́рты жа́лю, няшча́сны

er spricht ein ~es Déutsch — ён дрэ́нна размаўлце па-няме́цку

2.

adv дрэ́нна

mir ist ~ zu Múte [zumúte] — я адчува́ю сябе́ пага́на [бла́га, агі́дна]

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

ава́рыя ж

1. Pánne f -, -n (пашкоджанне, паломка); Únfall m -s, -fälle (няшчасны выпадак); Verkéhrsunfall m (транспартная); Havaríe [-vɑ-] f -, - rí¦en (судна, самалёт);

пацярпе́ць ава́рыю verúnglücken vi, (s) éine Havaríe erléiden* [haben], havaríeren (пра самалёт, судна); éine Pánne háben (пра аўтамашыну);

2. тэх Störung f -, -en;

3. перан разм Pánne f -, -n;

◊ пацярпе́ць ава́рыю Pech háben, éine Pánne háben

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

desolate

[ˈdesələt]

1.

adj.

1) запу́шчаны, занядба́ны, закі́нуты; спусто́шаны

desolate land — спусто́шаная зямля́

2) пакі́нуты, пусты́; нежылы́ (пра дом)

3) само́тны, адзіно́кі, усі́мі пакі́нуты

4) няшча́сны, ва́рты жа́лю

5) змро́чны; цяжкі́, бязра́дасны (жыцьцё)

2.

v.i.

1) спусташа́ць; разбура́ць

2) абязьлю́джваць

3) засмуча́ць, пакіда́ць у адзіно́це, рабі́ць няшча́сным

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

poor

[pʊr]

1.

adj.

1) бе́дны

2) благі́, дрэ́нны, не зусі́м до́бры

a poor crop (cook) — благі́ ўраджа́й (ку́хар)

poor soil (health) — дрэ́нная зямля́ (здаро́ўе).

3) сьці́плы, мізэ́рны, недастатко́вы

4) бе́дны, няшча́сны

5) невялі́кі, малы́

a poor chance — малы́ ша́нец, ма́ла надзе́і

2.

n. the poor

бе́дныя лю́дзі; лю́дзі, што жыву́ць у няста́чы

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Únglück

n -(e)s, -e няшча́сце, бяда́, бе́дства, напа́сць

ein berúfliches ~ — няшча́сны вы́падак на вытво́рчасці

~ über ~ — бяда́ за бядо́ю

~ stíften — прыно́сіць бяду́ [го́ра]

j-n ins ~ stürzen [bríngen*, tréiben*] — наклі́каць бяду́ на каго́-н.

ihn hat ein schwéres ~ getróffen — яго́ напатка́ла вялі́кае го́ра

das ist ében das ~! — вось дык бяда́!

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

вы́падак м

1. Fall m -(e)s, Fälle; Vórfall m, Begébenheit f -, -en; Geschéhnis n -ses, -se, Vórkommnis n -ses, -se (здарэнне); Zwíschenfall m (інцыдэнт);

няшча́сны вы́падак Únglücksfall m, Únfall m;

спрэ́чны вы́падак Stréitfall m;

выклю́чны [надзвыча́йны] вы́падак Áusnahmefall m, Sónderfall m;

2. (зручны момант) Gelégenheit f , -en;

карыста́цца вы́падкам éine Gelégenheit nútzen;

пры вы́падку bei Gelégenheit, gelégentlich;

3. (выпадковасць) Zúfall m -s, -fälle;

у вы́падку (чаго-н) im Fálle (G);

у вы́падку калі́… im Fall, dass…;

у гэ́тым вы́падку gegébenenfalls; im vórliegenden Fall;

на ўся́(ля́)кі вы́падак auf [für] jeden Fall, auf álle Fälle;

ні ў які́м вы́падку kéinesfalls, auf kéinen Fall;

у кра́йнім вы́падку nótfalls, im äußersten Fall, im Nótfall;

у адваро́тным вы́падку ánder(e)nfalls, im entgégengesetzten Fall, sonst, ansónsten

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)